________________
એક બહેને તો હિંમત કરીને કહ્યું, “આપ ચોમાસું કરો તો હું માસખમણ કરીશ.” મુનિઓએ આશ્વાસન આપતાં જણાવ્યું, “આવતી કાલે જવાબ આપીશું.”
બીજા દિવસે હજુ પ્રવચન શરૂ થાય તે પહેલાં જ આગ્રાથી બાવીસ શ્રાવકો આવી પહોંચ્યા. એ બધા સુખી-સંપન્ન તથા અગ્રણી શ્રાવકો હતા. આગ્રાનો સુપ્રસિદ્ધ લોહામંડી સ્થાનકવાસી જૈન સંઘ સંગઠિત અને માતબર સંઘ છે.
આગ્રામાં ત્રણ ઉપાશ્રય છે : (૧) લોહામંડી જૈન ભવન, (૨) માનપાડા જૈન ભવન, (૩) બેલગંજ જૈન ભવન. તેમાં લોહામંડી જૈન ભવન વ્યવસ્થિત છે અને સાધુ-સંતની સેવામાં અગ્રેસર છે. આગ્રા પૂ. પૃથ્વીચંદ્ર મહારાજનું ક્ષેત્ર ગણાય છે. પરંતુ ત્યાં કોઈ સંપ્રદાયવાદ નથી. શ્રાવકોએ આવતાની સાથે જ પ્રવચનમાં ભાવભરી વિનંતી મૂકી. ગ્વાલિયરના સંઘની પણ ભાવના હતી. આગ્રા સંઘ મોટો હોવાથી અને હજુ વિહારનો સમય હાથમાં હતો એટલે લોહામંડીની જય બોલાવી દીધી. આગ્રા જવાનું નિશ્ચિત થયું. રસ્તામાં ચંબલ નદીની પ્રસિદ્ધ ઘાટી આવતી હતી.
ગ્વાલિયરનાં ભાઈ-બહેનોએ ઘણી ભક્તિ બતાવી હતી અને હાર્દિક વિનંતી કરી હતી. છતાં ત્યાં રોકાઈ ન શક્યા તેનું સંતોને દુ:ખ હતું. તેમણે જે ભાવભરી વિદાય આપી તે અવિસ્મરણીય બની રહી.
ચંબલના કિનારે ધોલપુર ટાઉનશીપમાં મુનિજી પહોંચ્યા. ત્યાં શ્રાવકોનાં ચારથી પાંચ ઘર હતાં. તેઓ ઘણા ભક્તિવાળા, કુશળ અને ધર્મપરાયણ હતા. તેઓ દર્શનાર્થે આવી પહોંચ્યા. અહીં મધ્યપ્રદેશ-બુંદેલખંડની સીમા પૂરી થતી હતી અને ઉત્તરપ્રદેશમાં પ્રવેશ થઈ રહ્યો હતો. ભયાનક અને ડરામણી ચંબલઘાટીના થોડા અનુભવ કહ્યા વગર આ વિહારયાત્રાનું વર્ણન અધૂરું ગણાય. કૂનો ભેટો :
ચંબલ ઘાટીના નામચીન ડાકુઓની આ પ્રદેશમાં ભારે ધાક હતી. લૂંટફાટ અને હત્યાના ભયંકર પ્રસંગો બનતા હતા. ડાકુઓમાં માનસિંગનું નામ મોખરે હતું. રસ્તામાં એક વાર એવું બન્યું કે એક વૃક્ષ નીચે મુનિઓ વિશ્રામ કરતા હતા. સાંજ થવા આવી હતી. ગુજ્જુ વળી ગઈ હતી. સારું સ્થાન મળ્યું ન હતું. ત્યારે કેટલાક બંદૂકધારી અને બુકાનીધારી ડાકુ ત્યાં આવ્યા. પરંતુ સાધુ-મહાત્માને જોઈ, પ્રણામ કરી જંગલમાં અદૃશ્ય થઈ ગયા. ખરેખર, ડાકુનો સરદાર માનસિંગ એ ટોળીમાં સાથે હતો. પોલીસના કારણે નાસભાગ થઈ રહી હતી. થોડીવારે એ સ્થળે પોલીસદળ આવ્યું.
મુનિઓનાં મુખ બાંધેલાં જોઈને પ્રથમ તો પોલીસવાળા પણ શકમાં પડી ગયા, પરંતુ કશો ઉપદ્રવ કરે તે પહેલાં એક પોલીસ અધિકારી બોલી ઊઠ્યો, “યે તો જૈન સાધુ હૈ !”
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 3 106