Page Text
________________
તપસ્વીજી મહારાજ જયંતમુનિને ચીમટી ભરતાં બોલ્યા, “જયંતી, અહીં હવે તારી ટાંકી નહીં લાગે, માટે ઉપવાસના પચ્ચક્માણ કરી લે.”
જયંતમુનિ આશાવાદી હતા. તેમણે કહ્યું, “જુઓ તો ખરા, શાસનદેવ કેવું ધ્યાન રાખે છે!” આહાર-પાણીની વ્યવસ્થા થઈ રહેશે તે વિચારે સંતો પ્લેટફોર્મ ઉપર બેઠા હતા. ત્યાં નેરોગેજની ગાડી આવી. આ ગાડીઓ બેલગાડીની ગતિએ ચાલે છે.
ગાડી સ્ટેશનમાં પાંચ મિનિટ ઊભી રહેતી હતી. એ ગાડીમાં ગ્વાલિયરનાં એક શેઠાણી પોતાના પરિવાર સાથે મુસાફરી કરી રહ્યાં હતાં. આજ તેને ઉપવાસનું પારણું હતું. ઘેરથી સામાન સાથે ટિફિન ભરીને લીધું હતું. શેઠાણી કોઈ સાધુ-સંતોને વહોરાવીને પછી પારણું કરવાની ભાવનાવાળાં હતાં. તે સ્થાનકવાસી ઓશવાળ જૈન હતાં. ગાડીમાંથી મુનિઓને જોતાં જ તે હરખઘેલાં થઈ ગયાં. ગાડી ઊભી રહેતાંની સાથે જ ટિફિન લઈ દોડતાં આવી ગયાં. “બાપજી, પાત્રા લીજિયો. મારે આજ ઉપવાસસ્નો પારણું હોવે. થે દર્શન દિયા, મેં ભાગ્યશાલી હો ગયા. આજ ગોચરીપાણી દેકર મારો પારણો હોવે.” તેણે વારંવાર વંદના કરી અને આહારના પાત્રો ભરી દીધાં.
મુનિઓ જોઈ જ રહ્યા ! ક્યાં ઉપવાસ કરવાની વાત અને ક્યાં પાત્રો ભરાઈ ગયાં ! ગાડીએ વ્હિસલ મારી. શેઠાણી પાછાં ગાડીમાં ચડી ગયાં. પાંચ મિનિટમાં બધું કામ પતી ગયું. ખરેખર, આ કોઈ શેઠાણી હતાં કે કોઈ શાસનદેવી હતાં ? કેટલી ભક્તિ કરી ગયાં! મુનિઓએ આહાર લીધો. શેઠાણી સાથે ઠારેલા પાણીનો કુંજો પણ હતો, જેથી પાણીનો પણ જોગ થઈ ગયો હતો. મુનિવરોને આખા દિવસનું “પેટ્રોલ' મળી ગયું. પેલી ગાડી ઊપડી ગઈ અને મુનિઓની ગાડી ફરીથી એ જ પાટા ઉપર ચાલી નીકળી. આવી નાનીમોટી ચમત્કારિક ઘટનાઓ બનતી અને વિહારની સમૃદ્ધિ થતી હતી. પરિષહને અંતે આવા સુખદાયી બનાવ શ્રદ્ધાનો એક નવો પાઠ ભણાવી જતા હતા.
ગ્વાલિયરમાં મોટું જૈન સ્થાનક હતું. તે જૂની ઢબનું, માટીથી બાંધેલું ખખડધજ બિલ્ડિંગ હતું. મોટા ભાગના શ્રાવકો સોના-ચાંદીના વેપારી હતા. ઓશવાળ મારવાડી સમાજની ગ્વાલિયરમાં સારી એવી જમાવટ છે. ગ્વાલિયર બે ભાગમાં વહેંચાયેલું છે : “લશ્કર” (છાવણી) અને “શહેર'. લશ્કરમાં પણ ઉપાશ્રય છે. લશ્કર પાસે હોવાથી ત્યાંનાં શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ પણ શહેરમાં પ્રવચન સાંભળવા આવતાં હતાં. ગ્વાલિયરમાં ત્રણ દિવસની સ્થિરતા હતી.
અહીં ચાતુર્માસ કરવું પડશે તેવી સંભાવના લાગતી હતી. ગ્વાલિયર સંઘને ઉજ્જૈનથી પણ પ્રેરણા મળી હતી. બીજે દિવસે લશ્કર તથા શહેરના બધાં ભાઈરમો અને બહેનોએ મળી ચાતુર્માસ માટે વ્યાખ્યાનમાં વિનંતી કરી. મુનિને મન હતું કે આગ્રા સુધી પહોંચાય તો સારું. કાશી તેટલા વહેલા પહોંચાય. પરંતુ આગ્રાના કોઈ શ્રાવક આવ્યા ન હતા. જેથી ચાતુર્માસ માટે આગ્રા જવામાં સંકોચ થતો હતો અને આ તરફ ગ્વાલિયર સંઘનો તીવ્ર આગ્રહ હતો. ગ્વાલિયર ઉત્તમ ક્ષેત્ર લાગતું હતું.
વિહારની કેડીએ 105
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |