________________
8. अथ श्री संघपट्टकः
-
(५७)
तेवा पुरुष श्रा जगतमा विरला बे. एटले थोमा ॥ जेम वर्तमान काले जगतमा केटलाक पती दूधने. जल बेनेगां होय जे तेमांथी ते बेने शीघ्रपणे जूदां करीने दूधनुं पान करे ने ने जलनो त्याग करे जे ॥१३॥
टीकाः-॥तथा सुधारिति ॥ सुधी प्राज्ञः ॥ अझे हि व. तापि गुरुर्न किंचित् संस्कारमाधातुमीष्टे ॥ यदुक्तं ॥ व्या. ख्याता कं गुणं कुर्याद्विनेये मंदमेघसिादुरेधसि शितोप्येति कुगर: कुंचता हगत् ॥ १४ ॥ तदेवं पूर्वोदितसकलगुणगणसंपन्न स्त्वं नोः श्रोतस्ततो मयोपदेशसर्वस्वं श्राव्यसे इति कृतार्थः ॥ __ अर्थः-वळी ते श्रोता पुरुष केवो होय तो, सुधी एटले माह्यो, केम जे अज्ञानी पुरुषने विषे, सारं कहेनार एवा पण गुरु, कां पण सारो संस्कार चमाववा समर्थ नथी. जे माटे शास्त्रमा कडं ले जे मंद बुद्धिवाला शिष्यने विषे, उपदेश करनार गुरु शो गुण करी शके ? कां न करी शके. जेम कुहामाथी न दाय एवं दु:खदायी काष्ठ तेने विषे तीखो एवो पण कुहामो बलात्कारथी कुंवित थाय ने तेम ते माटे पूर्वे कह्या एवा सकल गुण गण तेणे सहित एवो तुं श्रोता पुरुष बुं माटे, हुं उपदेशनुं सर्वस्व संन्नलावू. अर्थात् एवा श्रोता प्रत्ये था सर्वोपरि उपदेश संनलाववा योग्य , ए प्रकारे या बीजा काव्यनो अर्थ थयो ॥n
. टीकाः-श्दानी योग्यश्रोतारं प्रति याक्तव्यं तत्प्रस्तावनामारचयितुं वृत्तघ्यमाह ॥
अर्थः-हवे योग्य श्रोता पुरुष प्रत्ये जे कदेवा योग्य ले तेनी प्रस्तावना कहेवाने बे काव्य संघाथे कहे बे..
