________________
+
अथ श्री संघपटक
(१२१)
गतिविपाकश्रुत्या तत्परिहारेण प्रकृतसंघबाह्यत्वस्यैव तेषां - चेतसि रुचितत्वात्तदंत वे तु तेषामपि तत्प्रवृत्तिवर्तिष्णुतयाऽ . . . नंतजवाटवीपर्यटनप्रसंगात् ॥
अर्थः--एम जो न होय तो तीर्थकर गणधर इत्यादिकने पण असंयतना दोष प्रतिपादन करनार एवा आगम ग्रंथने बांधतां परनिंदा थर तेणे करीने दोषनी प्राप्ति थशे. या काळना संघनी प्रवृत्तिनो परिहार करवो तेणे करीने सुविहितोने ए संघथी बाह्यपणुं प्राप्त थर्बु ते नूषण जे पण दूषण नथी. केमजे ते पुर्विहित संघनी प्रवृत्तिने उत्सूत्रपणुं प्राप्त थाय ने तेणे करीने उत्सूत्र प्रवृत्ति करनारने अति भाकरी दुर्गतिरुप फळ थाय ने, एम शास्त्रथी सांजळीए बीए. ए हेतु माटे ते नत्सूत्रनी प्रवृत्तिनो त्याग करीने श्रा काळना दुर्विहित संघथी बाहिरपणे रहेq एमज ते सुविहितना चितमा रुच्यु , अने जो दुर्वि हित संघमां जळी जाय तो ते सुविहितोने पण तेमना जेवी प्रवृत्तिमां वर्तवापणुं थाय तेणे करीने अनंत नव व्रमण करवानो प्रसंग थाय.
टीकाः-अत श्राधुनिकसंघबाह्यत्वेनैव तेषां गुणित्वं तथा च तेषूच्छेदबुद्धिमहापापीयसामेव जवति ॥ तस्मात्तेषु मुक्त्यर्थिनां प्रमोद एव विधातव्यो न तनीयस्यपिषधी रितिव्यवस्थितंय. दपि पूर्वपदे गौतमादिषु यतिशब्दप्रवृत्तित्वात्कथं निर्गुणेष्विदानीतनसाधुषु प्रवर्तत इत्याशंक्य यथा कल्पवृक्षगुणवैकल्पे निंबादिषु तरुशब्दप्रवृत्तिरित्यादिना दृष्टांतघ्येनेदानींतनमुनिषु यतिशब्दप्रवृर्तिसमर्थनं तदप्यऽसमीचीनं ॥
