________________
श्री समकीतविचारगर्भित-महावीर जिनस्तवन. ( ९५ ) लिक समकीत ते अरूपी, एम पण बे प्रकारे तमे देखो छो, अर्थात् क्षायोपशम अने देदक ए बन्ने पुद्गलिक छे, अने शेष रहेला क्षायक उपशम अने सास्वादन, ए ऋण अपुद्गलिक छे. आ विषयमां विचारपंचाशिकामां कयुं छे के-धम्माषम्मागासा । जीवा कालो य खाइमं चैव ॥ सासायण उपसमियं । अपुग्गलाइ तु एयाई ॥१॥ उरालिय उब्विय । आहारग तेयस ,जुणी मणो । उ. सासं निस्सासं । कम्माणि छाय तमो ॥२॥ वगणअणंत आ. यव मिस्समखंधो अचित्तमहखंधो ॥ वेयगखा उवसमं । उज्जेय पुग्गलमुखे भणियं ॥ ३ ॥५॥ निश्चयसमकीत शुभ आतमनो,ज्ञानादिक परिणाम अथवा आतमसमकीत कहिये,गुण गुणी भेद न ठाम रे ॥मा०स०॥
अर्थ- आत्मानो शुभ एवो जे ज्ञानादिक परिणाम, ते निश्चय समकीत कवाय, अथवा आत्मा पोतेन पण निश्रयसमकीत कहेवाय, कारणके ज्ञानादिक ते गुण छे अने आत्मा ते गुणी छे, तो गुण अने गुणीवच्चे मेदस्थान नथी. कहेलुं छे के-आत्मैव झा. नदर्शन-चारित्राण्यथवा यतेः ॥ यत्तदात्मक एवैष । शरीरमधिति. धृति ॥ ६॥ मिथ्याष्टितणी संस्तवना,त्यागादिक व्यवहार । वली य निसर्गापरअधिगमथी, विहुंभेदे निरधारे रे।।प्रा०स०॥७॥
अर्थ-मिथ्याष्टिओनी स्तुति आदिनो त्याग ते व्यवहार 'समकीत कहेवाय, एटले प्रथानी गाथामां कहेल ते निश्चय अने आ बीजं व्यवहार एम बे भेद थया. वली निसर्गसमकीत अने अपर एटले वीजु अधिगमसमकीत, एम पण बे प्रकार थाय छे. व्यवहारसमकीसना संबंधमा गुणस्थानमारोहमां कहेल छे केदेवे गुरौ च संये च । सद्भक्ति शासनोन्नति ॥ अतोऽपि करोत्येव ।
