________________
૪૮
પ્રવચન બીજું
આખી નકલી બની ગઈ. એનો અવાજ સાવ બંધ પડી ગયો. હવે શું? હજારો સુશીલ કન્યાઓની મર્યાદાનો અવાજ ન સંભળાતાં; અને વ્યક્તિગત સુખની, સ્વતંત્રતાની ખુલ્લેઆમ બિરદાવલી જતાં, વાસનાઓનાં દુઃખ ભડકે બળતાં રહ્યાં. અને એમાં અનુકરણનાં પેટ્રોલ હોમાતા જ રહ્યાં.
અનુકરણનાં પાપ
એ બધાયનાં જીવનમાં અનુકરણનાં પાપ શરૂ થયાં. દર સો પ્રેમલગ્નોમાંથી પાંચ કે દસ માંડ સફળ થયાં. નેવું યુવતીઓનાં જીવન કલેશ અને કંકાસથી ઘેરાઈ ગયાં. કોકે કૂવા પૂય; કોકે ઘાસલેટ છાંટ્યા; તો કોક જીવતી જ બળતી રહી.
વ્યક્તિગત સુખની જે કાળમાં મહત્તા નથી; જ્યાં સમષ્ટિના ગણિત ઉપર જ મર્યાદા નક્કી થતી હતી, તે કાળમાં દર સોએ તેવું બહેનો સ્વસ્થ અને શાન જીવન જીવતી હતી. અને માત્ર દસ જ બહેનોનાં જીવન (કદાચ) બદબાદ થતાં જણાતાં હતાં. આર્યાવર્ત ભુલાવાના ચક્કરોમાં
પણ અફસોસ! આર્યાવર્તની સંસ્કૃતિનો સર્વનાશ કરવા માટે જંગે ચડેલા કેટલાક ભેદી લોકોએ વ્યક્તિગત સુખોનો લાભ લઈને, ભેરીને નકલી બનાવીને, અવાજ રૂંધતી છતાં સુખી બનેલી (સોમાંથી) દસ બહેનોની જોરશોરથી જાહેરાત કરી અને સાંસ્કૃતિક મર્યાદાઓના પાલનને કારણે સોમાંથી માત્ર દસ જ, બરબાદ થયેલી જિંદગી જીવતી, ભૂતકાલીન બહેનોની જાહેરાત જોરશોરથી કરી સમગ્ર સમાજને “ઉલ્લુ બનાવ્યો છે. આખા ય આર્યાવર્તને આડા રસ્તે ફંટાવી નાંખીને ભુલાવાના ચક્કરોમાં ફેંકી દીધું છે.
જેવું નારીનાં શીલની બાબતમાં તેવું જ આયુર્વેદ, શિક્ષણ, ખેતી, ન્યાય, નીતિ વગેરે બાબતોમાં કરવામાં આવ્યું છે. દરેક વિષયની અસલી ભેરીને વ્યક્તિગત સ્વાર્થો વગેરેના કારણે નકલી બનાવી દેવામાં આવી છે. આથી કેકલાક સેંકડોને ફાયદો થયો પણ તેની સામે જ કેટલાય કરોડો માણસોને ભયંકર નુકસાન થઈ ગયું છે. આ દેશની સંસ્કૃતિ સમષ્ટિના જ સુખ–દુઃખનો વિચાર કરતી. એમ કરવા જતાં કેટલીક વ્યક્તિને દુઃખ પહોંચી જાય તો તેણે સંસ્કૃતિની બદ્ધમૂલ વ્યવસ્થા ખાતર પોતાના સુખનો ભોગ ફરજિયાતપણે આપવો પડતો. ક્રૂરતાની પરાકાષ્ટા
પરંતુ આજે અવળી ગંગા વહી રહી છે. કેટલીક વ્યક્તિઓ પોતાનું સુખ પાકું કરી લેવામાં સમષ્ટિના સુખને ખૂબ જ મોટો ધક્કો લગાવી દેતી હોય છે. આ તો