________________
પ્રશસ્ત ક્ષયપશમિક ભાવ વીના ઔદયિક ભાવની પણ કંઈ કિંમત નથી. ઔદયિક ભાવતે હેજે પ્રાપ્ત થાય એવો છે. એ ઔદયિક ભાવ આ જીવે સંસાર પરિભ્રમણમાં કઈ વાર પ્રાપ્ત કર્યો હશે. સાથે શાપથમિક ભાવ પણ પ્રાપ્ત કર્યો હશે. આજના વિજ્ઞાનકારોએ મનુષ્યભવ–ધન-ધાન્યાદિ ઔદયિક ભાવની સામગ્રી હેવા સાથે મતિજ્ઞાનાવરણીય કર્મના ક્ષાપશમવડે અનેક શેધળની પ્રાપ્તિ કરી. પણ દર્શન મેહનીય કર્મના ક્ષપશમ વિના તે ઔદયિક અને ક્ષપથમિક ભાવની સાર્થકતા શી? તેવાઓને તે ઔદયિક ભાવનાના જોરે શપથમિક ભાવ પણ મલીન બનીને ઔદયિક ભાવને જ પુષ્ટ કરનારે બને છે. એટલે દર્શન મેહનિય કર્મના ક્ષયોપશમ વીના ઔદયિક ભાવ કે અન્ય કર્મને શપથમિક ભાવ ક્ષાયિક ભાવની પ્રાપ્તિ રૂપે થતું નથી,
પ્રશસ્ત ક્ષપશમિક ભાવ પ્રગટ કરવા માટે ઔદયિક ભાવનું જોર પહેલું હઠાવવું જોઈએ. ઔદયિક ભાવ ઉપર અંકુશ તે પ્રશસ્ત શપથમિક ભાવ જ લાવી શકે છે. માટે ઔદયિક ભાવની પરાધીનતામાંથી છુટવાને માટે અને પ્રશસ્ત ક્ષાપશમિક ભાવની પ્રાપ્તિને અર્થે આત્માએ દર્શન મેહનીય અને ચારિત્ર મેહનીયના પશમ તરફ ખૂબ જ લક્ષ્યવાળા બનવું જોઈએ.
ઘણી વખત એવું પણ બને છે કે પ્રશસ્ત ક્ષાપથમિક ભાવ પામવાની તીવ્ર ભાવના હોવા છતાં પણ
