________________
[ v† ]
પ્રભાવિક પુરુષ :
“ વલ્લભાએ ! મેં તમારું પાણિગ્રહણ શુભ હેતુથી કરેલું છે. તમારા અંતરને આઘાત પહોંચાડવાથી કે તમાને તલસા વવાથી મને આનંદ થાય છે એમ હરગીજ માનશે નહિ. નિશાકાળની ઘડીએ સરિતાના વહેણુ માફ્ક સપાટામધ વહી રહી છે. વળી તમાએ પણ જ્યારે અંતર ખાલી મુદ્દાની રજુઆત કરી દીધી છે ત્યારે હું પણુ મૂળ વાત પર આવી જઉં એ જ ચેાગ્ય ગણાય. પ્રથમ તેા વિચારવાનું એ છે કે વિષય માણવામાં જે સુખની કલ્પના આપણે કરી રહ્યાં છીએ એ સુખ વસ્તુત: સુખ છે ખરૂં? સાચી રીતે એને સુખ માની શકાય ? માનવ ભવ પામ્યા તેને શું માત્ર એટલેા જ ઉદ્દેશ છે કે એની પાછળ કઇ અન્ય સંકેત છે ? આપણા સમાગમ જો સંસારના આ સુખાભાસ તુલ્ય વિષય માણવા પુરતા જ સધાયા હાય તા એ ક્ષણજીવી-અરે! અલ્પ સમય પૂરતા છે એમ તમેાને નથી લાગતું ? એવા અલ્પકાલીન સંપર્ક ને તમારા સરખી દક્ષ પ્રમદાએ પસદ્ઘ કરે ખરી ? ’’
સમુદ્રથી—સ્વામિન્! આપ અમારા પર આમ પ્રશ્નોની ઝડી વરસાવા એથી આપણું કાર્ય સરળ નથી થતું. શાશ્વત અશાશ્વતનું રહસ્ય નથી તે। અમે અવધાર્યું કે નથી તે અમે કાઈ કાળે ક્ષણજીવી કે ચિરંજીવીની ચર્ચામાં પડ્યા. અમે અમળા જાતિને જે શિક્ષણ અત્યાર સુધીમાં પ્રાપ્ત થયુ છે એને ટૂંકો ને ટચ સાર એટલા જ કે-“ પતિવ્રતધર્મનુ પ્રાણાંતે રક્ષણ કરવું, કારણ કે સ્ત્રીસમુદાય માટે શિયલ વ્રતના પાલન સમાન ધર્મથી અન્ય કઇ અધિક ધર્મ નથી. એટલે આપ અમારા મુગટ સમ ડાવાથી જે માર્ગ મતાવશે અને અમે અનુસરશું.
