________________
જંબુ કુમાર :
[ ૧૫ ] ફર્યા અને વધુ વિલંબ થયો છતાં ભવદેવ ન આવ્યું ત્યારથી જ વિચારના ફેરફારની ગંધ આવી હતી. સાધુ ભવદત્તના આગમનમાં કંઈ છૂપ હેતુ જણાયે હતું. બીજી બાજુ નાગિલાનાં માતા-પિતા પણ વસ્તુસ્થિતિનું આકસ્મિક પરિવર્તન પિછાની ચૂક્યાં હતાં અને નાગિલાની સખીઓ તે સારી રીતે જાણું ચૂકી હતી કે જે નાવલીએ પરણ્યાની પ્રથમ રાત્રિની આટલી હદે ઉપેક્ષા કરે, એ સાચો પ્રેમી સંભવે જ નહીં, એ તલમાંથી તેલ ન જ નીકળે. આમ સૌ કઈ ચેખી રીતે રંગમાં ભંગ પડ્યાનું કિંવા મધુરજની કાયમને માટે વિયેગી રજનીમાં ફેરવાઈ ગયાનું સમજી શક્યા હતા, છતાં નાગિલાની દઢતા સામે કંઈ ઉચ્ચારી શકતા નહીં. એ ચેાથે આરે હતે. એ વેળા કુલીનતા ને વિનીતપણાના સાચે જ બહુમાન હતા. ચારિત્રશીલતા પર ખાસ ભાર મૂકવામાં આવતો. એની નિષ્કલંકતા એ સૌ કરતાં મોખરે આવતી અથોત એમાં જ સર્વશ્રેષ્ઠતા સમાઈ જતી હતી. નારીવર્ગ માટે શિયલસંરક્ષણ એના સર્વ ધર્મોમાં યુરિપદ ધારણ કરનાર ધર્મ હતો. એનું પાલન પ્રાણના ભેગે કરવાના શિક્ષાપાઠ ગળથુથીમાં પાવામાં આવતા. પ્રત્યેક લલના એ પવિત્ર વસ્તુની સાચી કિંમત સમજતી. પતિવ્રત ધર્મની બોલબાલાને એ કાળ હતો, તેથી તે એ ધર્મને કંઈ ક્ષતિ પહોંચે તેવા દરેક શંકાસ્પદ સ્થાન યા બનાવથી સ્ત્રીવર્ગ દૂર રહેતો હતો. તેઓનાં ધાર્મિક, વ્યાવહારિક કે સામાજિક દરેક કાર્યક્રમની ગોઠવણ પાછળ શિયળવ્રતના સંરક્ષણને રંચ માત્ર અલવલ ન આવે એ મુદ્દો વીસારવામાં આવતું નહીં. કારણવશાત કોઈ પ્રસંગમાં મલિનતાની હવા બહાર આવતી તે પૂર્વે જે વ્યક્તિને ઉદ્દેશી એ વાત
