________________
૩૦
જગતપહે
અનાજ આવે અને જરૂરવાળાને એ ઝટ પહેાંચતું થાય એટલી જ એની ચિંતા હતી. અનાજને ચારકાર પહોંચાડવાનું કામ લાખાનું હતું. એ અનાજને સંધરવા–સાચવવાનું કામ ખીમલીનું હતું.
ઉપરાઉપરના આ ત્રીજો અકાળ...કારતક ગયા, માગશર ગયા, પેષ ગયા, મહા, ફાગણ ને ચૈત્ર પણ ગયા. હવે માણસ આભ સામે મીટ માંડી બેઠા : હવે તા વાદળાં બંધાવાં જ જોઈ એ. હવે...વે...હવે... એતરાદા વાયરા શરૂ થયા !...વાયરા શરૂ થયા !...વાયરા પણ કેવા ? અંગને અડે તે ખાલ ઉતારે એવા ગરમ! માણસ ખ્યાલ ન રાખે તા એને ટક્કર મારે એવા...એ વાયરાથી એ બે વર્ષના સુક્કા પ્રદેશ ઉપર ધૂળનું એ મહાવાદળ છાયું...આકાશ ધૂંધળું દેખાય, કયારેક ચાર ચાર દિવસ લગી સૂરજ ન દેખાય એવી ડમરી જામી જાય.
×
X
X
6
શેઠ ! ' એક દિવસ ખીમલી આવ્યા તે ભારે હૈયે ઊભો રહ્યો. એની આંખમાં આંસુની ધાર હતી.
‘ કેમ, ખીમલી ! શું છે ? '
ખીમલીએ ખેાલવા પ્રયત્ન કર્યાં, પણ એની જીભ ન ઊપડી. 'શું છે ?
"
"
· શેઠ !...શેઠ !...ધરમીને ઘેર ધાડ !... શું કહું, શેઠ ?. ભાઈ, વાત તેા કર ! ખબર તેા પડે! ’
દરિયા ખળભળી ઊઠવ્યો છે શે !...ને... ખબર આવ્યા છે કે...’
"
(
ખેલ તે ભાઈ, આપણાં વહાણ ડૂબ્યાં, એમ જ ને?’
• એટલું હેાય તા તા હું કહેવા ન આવું શેઠ! આ ા એના થીય વિશેષ છે.
,
‘ શું ? ’
‘તાફાનમાં...એક વહાણુ ડૂઝ્યું...ને એમાં મહેતા કામ આવી ગયા !’ મહેતા એટલે જમાઈ; જગડૂશાની જુવાન વયની પુત્રીને પતિ ! તે આ વાત બીજા કોઈ ને કહી છે ? '
6
• ના શેઠ ! '
