________________
પીથલ સુમરા
૨૪૯
ઈરાની જહાજ કલમીના સઢ ઉપર ધીમે ધીમે સંચરતું હતું. અને જ્યાં પાણીમાં ભંગાર આળાટતા હતા એનાથી આગળ નીકળી ગયું હતું. તે એની બેય બાજુએ થઈ ને, જાણે દરિયાએ પેાતાની અનંત-અખૂટ કાળની કબર ઉધાડી મૂકી હાય એમ, ભંગારની નીચેથી લાશ પછી લાશ નીકળતી જ જતી હતી ! ને ાઈ મહાસર્પને શેળાએ પૂછડીમાંથી પકડીને મેઢું બંધ કરીને જકડી રાખ્યા હોય ને ગતિહીન અનેલેા સર્પ એની કાંટાવાળી પીઠ ઉપર ચક્કરભમ્મર કરતા પણ્ડાટા લેતા હાય એમ પડખાભર પડેલું મકરાણી જહાજ ફરીફરીને ખૂવાના માથે અફળાતું હતું. હરપળે એનાં ખેચાર પાટિયાં તૂટતાં હતાં. હરપળ એક—એ રવિસર વિખૂટાં પડતાં હતાં. ને તૈય સાપ જેમ શેળાની પીઠ ઉપર માંથાં અફાળે એમ વહાણુ ફરી ફરીને અફળાતું હતું. એક જબરજસ્ત અવાજ સાથે વહાણ ફાટયું. એના ભંડારમાં પુરાયેલી હવા ભારે દબાણને લીધે ફ્રાટી. ને ફટાકિયાની જેમ વહાણના ચૂરેચૂરા ચારેકાર વેરાયા.
એક જબરજસ્ત આંચકા સાથે વહાણને ભંગાર આખા જ મિનારાની જેમ ઊંચા થયેા ને ઊંચા થઈ તે દરિયામાં તણાઈ ને ડૂખી ગયેા. જ્યાં ડૂખ્યા ત્યાં પાણીની ભમરીએ પડી. કાઈ મેાટી ગળણીમાં પાણી ઊતરે એમ પળવાર ત્યાં જાણે એક મેાડી ગળણી મડાઈ અને ગાળ ઘૂમતાં પાણી એમાં જાણે નીચે ઊતરવા લાગ્યાં.
ખીજી પળે એ ગળણી પણ સમાઈ ગઈ, ને ત્યાંથી વહાણના ભંગાર, લાશા, સામાન, સરંજામ સપાટીએ આવીને દરિયામાં ખેંચાઈ જવા માંડવાં. ઈરાનીજહાજ ઉપર સીદી, નાખુદા તે ખારવાએ પણ એટલા જ વિસ્મયથી જોઈ રહ્યા હતા. પળવાર પહેલાં એમને માતનેા ભય હતા; પળ પછી એ મેાત ઉપર લીધી હતી ! સારંગ તા પેાતાના હાથમાં પકડેલી તાકી રહ્યો હતા.
એમણે ફતેહ મેળવી
ચાર ડગરીઓને જ
