________________
૨૩૯
પીથલ સુમરે મતને જવાબ આપે એવું આસાન આ વહાણ ન હતું. એની અસલ બાંધણીમાં જ એની પીઠ ઉપર ભારે બે જ હતા. ને એ બેજને કારણે એની પીઠ દરિયા ઉપર તરવાને બદલે પાણી કાપતી હતી.
નાખુદાએ ઉથમણ કરી જોઈ. પવનને વધારે ને વધારે તીખે ખૂણ આપવા માંડયો. પરંતુ પાછળનું વહાણ આગળને વહાણ ઉપર સરસાઈ ભગવતું ઝડપથી ચાલ્યું આવતું હતું. એમાં પણ શક ન હતો કે એ વહાણને વેપારીઓની વહાણવટ આંતરવાને જ બાંધવામાં આવ્યું હતું. વળી એમાંય શક ન હતું કે મકરાણના દરિયાના દાવાદાર પીથલ સુમરાએ એ દાવાને વાઘનખ આપવાનાં હથિયાર સજ્યાં હતાં.
હવે પાછળના વહાણના સંસ્થાની બેય અત્રી ઉપર ખારવાઓ દેખાયા, ખારવાઓની લંગાર દેખાઈ. આગળના વહાણને બતાવવાને માટે એ લેકે ઊંચે ઊંચે ઉછાળીને કાંઈક દોરડે બાંધીલી વસ્તુઓ સાથે નટખેલ કરતા હતા. આ વસ્તુ શું હતી, એ પણ એમને ગુપ્ત રાખવું ન હતું. એ કડાં હતાં–વહાણવહાણ ઘસાય ત્યારે દરિયામાં એમને સાથે જકડી રાખવાનાં કડાં હતાં. હવે એમના ઇરાદા માટે કોઈને રજ સરખીયે શંકા હોય તે તે દૂર થતી હતી.
સીદી સોદાગર એકીટસે પીથલ સુમરાના મકરાણી જહાજને જોઈ રહ્યો હતે—જાણે માપી રહ્યો હતો. એની નજર ક્યારેક મકરાણી જહાજના સસ્થા ઉપર જમા થતા ખારવાઓને ગણતી હતી, ક્યારેક પિતાના વહાણના ખારવાઓની ગણતરી કરતી હતી.
ને એ ગણતરીમાંથી કોઈ સંતોષ મેળવાય એમ પણ ન હતું. મકરાણું જહાજ ખુલ્લી રીતે વઢવા જ નીકળ્યું હતું. એટલે એના ઉપર બીજો બેજ જ નહોતો. લગભગ સે જેટલા ખાવા તે ગણી શકાતા હતા. એમના કુહાડાઓ ને એમની કેશ પણ દેખાતી હતી ને જેને ન દેખાય એને દેખાડવાને માટે એ ઊંચી કરીને બતાવતા
