________________
૨૩૪
જગતશાહ
હેરમજ બંદરમાં વસવાટ કરે છે. ત્યાં એમણે બાદશાહને મહેલ બાંધે છે. શિરાઝની મસ્જિદ બાંધી છે, ભગવાન ભોળાનાથે એને બરકત આપી છે; એના પુણ્યસ્મરણમાં આ સેનાને ઘંટ એમણે ભગવાન સોમનાથને સમર્પણ કર્યો છે.' . ‘પણ આ ઘંટ અહીં ક્યાંથી?’ નાખુદાને કૌતુક થયું, આવો સેનાને ઘંટ દરિયામાં તરતે કયાંથી ?”
એક જાડું પાટિયું હતું—કોઈક વહાણના ભંગારનું—એમાં એ ભરાઈ ગયેલું.'
એ પાટિયું ક્યાં છે?' “ઉપર લાવ્યો છું; સા ઉપર પડ્યું છે.'
એને અહીં લઈ આવ.' સોદાગર સીદીએ કહ્યું. ખલાસી હેકમજી જઈને એ પાટિયું લઈ આવ્યો.
સીદીએ પાટિયું જોયું. રવિસરમાંથી છૂટું પડી ગયેલું, ગીલતીસાપણનું એ લાંબું પાટિયું હતું. એને એક છેડો વિચિત્ર રીતે ધારે પડતો બટકી ગયો હતો. એની બીજી સપાટ કિનાર ઉપર કાળાંપીળાં-ભૂરાં ધાબાં હતાં.
નાખુદાએ પાટિયું જોયું. એની ભાંગેલી વારોમાંથી એને અંદરને ભાગ ઉઘાડો થયો હો એ જે. એણે એ સૂંઘી જોયું; નખેથી ખોતરીને છીંકણી સુંઘતે હેય એમ એને ઉખેડ પણ . પછી એણે કહ્યું :
“આ ઘોઘાની બાંધણીના વહાણની સાંપણને કટકે છે. કેઈકે આ વહાણ સળગાવ્યું લાગે છે.'
પછી નાખુદાએ પાટિયું સીદીને પાછું આપ્યું ને પૂછયું. મેટા શેઠ, તમને કેમ લાગે છે?”
