________________
૨૨૪
જગતશાહ
કાંઈ સંભળાય છે ? સમાલ! સમાલ ... કાંઈ સંભળાય ?' પિંજરિયાએ કાન ઉપર હથેળી માંડી. ધીમે ધીમે ફરતા ફરતા એ આખે ગોળ ફર્યો.
“ના... ના...સમાલ, નાખુદા ! ...કાંઈ કળાતું નથી, કાંઈ સંભળાતું નથી.'
સંભળાય છે !....સંભળાય છે! તમે બધા બહેરા છે. તમારા કાનમાં દરિયાને અવાજ ભરાઈ ગયો છે. ' ચોખંડાએ જગડૂ સામે જોયું, “જગડૂ! તને કાંઈ નથી સંભળાતું ? મને સંભળાય છે......... ઘંટને અવાજ સંભળાય છે. જે વાગે.ટન...નટન...ન... ટનનન...”
જગડૂએ માથું ધુણાવીને ખીમલી સામે જોયું. એણે માથું ધુણાવીને દૂદા સામે જોયું. દૂદાએ ચોખંડા સામે જોઈને માથું ધુણાવ્યું.
તમને તમને કેઈને નથી સંભળાતું?...ઘંટને અવાજ. અવાજ....” ભડકેલું સસલું જેમ કાન માંડે એમ ચેખડો કાન માંડી રહ્યોઃ “મને તે આ સ્પષ્ટ સંભળાય !'
જેમ જેમ ખડે બીજાઓના ચહેરા સામે જતે ગયે, તેમ તેમ એને ચહેરે વધારે ને વધારે તંગ થતું ગયો, વધારે ને વધારે લાલ થતે ગયે. ડીવારે આથમતા સૂરજ જેવા બનેલા વદને એ દરિયાને તાકી રહ્યો, વારાફરતી બધાને તાકી રહ્યો. એની આંખ વધારે ને વધારે પહોળી થવા માંડી.
લાલલાલલાલદરિયો લાલ થયો છે !..લેહીને થયો છે. ઘટનાદ સંભળાય છે..અરે બેવકૂફ!.અરે ઓ ગમારો !.. અંતકાળ આવે છે ! ભગવાન શંકરને ઘંટ આપણને બોલાવે છે... પ્રાયશ્ચિત્ત કરે.હૈયાના ભાર હળવા કરે !...કાળભૈરવને ઘંટ દરિ
