________________
પાપ તારું પરકાશ રે!
ન માણી શકે, એને કાને ચારેક પણ દરિયા ધામ
6
' સાંભળા છે ?...કાઈ
અવાજ કાઈ સાંભળેા છે ? ' ચાખડાના અવાજ વધારે ને વધારે મેાટા થયા.
ખીજા કાઈ તૈય આ અવાજ સંભળાતા ન હતા; માત્ર ચોખડા ચેાપાટ ઉપરથી ઊભા થઈ ને કાંઠા તરફની બાજુએ અનિમેષ જોઈ રહ્યો હતેા, કાન માંડી રહ્યો હતા.
૨૨૩
* ટનનન...ટનનન...ટનનન...ટનનન...' ચાખડા જાણે પોતે જે અવાજ સાંભળતા હતા એ માટેથી ખેાલવા લાગ્યા.
નાખુદા તાલાજી નેાસ પાસે ઊભા હતા. એની નજર નખતર ઉપર જ હતી. એણે માઢું ફેરવીને ચાખડા સામે જોયું.
ચાખડાના દેદાર આતુરતાથી ભરેલા હતા. એને ચહેરા ઉત્કટતાથી જાણે ઊભરાઈ ગયા હતા.
• પિંજરિયા, સમાલ ! ’ નાખુદાએ સાદ દીધેા.
‘નાખુદા, સમાલ ! ખેલી, સમાલ ! કાંઠી સીમની નીચે નથી કળાતી. લાલ કાંઠા નથી કળાતા. ' પિંજરિયાએ એક હાથથી થંભને બથ ભરી, એક પગ માર ઉપર ટેકવ્યા. બીજા હાથની એક આંગળી એણે માઢામાં મૂકી, ભીની કરી, પછી લખાવાય એટલું બીજા પગે તે હાથે લંબાઈ ને એણે આંગળી હવામાં ધરીતે સાદ દીધો : · વાયડા પૂર્તિ કા, પૂર્તિ કા, પૂર્તિ કા...નાખુદા, સમાલ ! '
(
સમાલ ખેલી ! કાંઈ કળાય છે સીમમાં ? સમાલ !
પિરિયે। લંબાઈ ને આંખ ઉપર હથેળીનું તેજવું કરતા નખતરનું આખુ ચક્કર ફર્યાં.
· સમાલ ખેલી, કાંઈકળાતું નથી...કાંઈ નથી....લાડીલા દરિયા...બીજું કાંઈ કળાતું નથી. '
