________________
૨૧૪
ગતસાહે
કચારનો એ કઠાર તરફ વારેવારે આંખનું નેજવું કરીને જોયા કરે છે. જુઓ, એણે હવે કમાન કાઢી.
6
કમાન તેા બપારે હોય; અત્યારે એનું શું કામ ? ’
"
‘ કમાન માંડી, ' જગડૂએ કહ્યું : ‘ને આ નકશા પણુ કાઢયો. ‘ને આ લેાલી પણ નાખુદાએ નાંખી ! ' ચાખડાએ અજાયખી ભરેલા અવાજે કહ્યું : ‘ માળું કાંઈક છે ખરું ! '
Sv
ઘેાડીવાર ચાપટ ચાપટને ઠેકાણે રહી, તે ચારે જણા નાખુદા અને સીદીને કાંઠા તરફ એકધ્યાન થયેલા જોઈ રહ્યા.
"
નાખુદાએ બૂમ પાડી : ‘ પિંજરિયા, સમાલ ! ' ઉપરથી પિંજરિયાએ જવાબ આપ્યા
6 : નાખુદા, સમાલ !
‘પિંજરિયા, સમાલ ! ' નાખુદાએ ભૂગરામાંથી કહ્યું : ‘પિંજરિયા સમાલ ! કારમાં જો ! લાલ કાઢે કળાય છે ? '
6
પિંજરિયા આંખનું તેજવું કરીને એ કાંઠા તરફ જોઈ રહ્યો. આખરે એણે આંગળી ચીંધીને બતાવતાં કહ્યું : ડાખી છત્રી પંદર ખૂણુ, લાલ કાઢા કળાતા નથી, આભાસ થાય છે. ડાખી છત્રી પદર ખૂણ, નાખુદા સલામ ! ’
:
સમાલ ખેલી ! ” નાખુદાએ કહ્યું : ‘ સમાલ ખેલી ! સુકાની, સમાલ !...સુકાની, સમાલ !...સમાલ ! સુકાની, સમાલ...!
'
‘ નાખુદા, સમાલ ! નાખુદા, સમાલ !' સુકાનીએ જવાબ દીધેા.
6
મારા ફેરવ ! મલબારી લાલ...મલબારી લાલ...મારા ફેરવ... સુકાની સમાલ...મલબારી લાલ... '
• મલબારી લાલ...મલબારી...નાખુદા સમાલ !...મલખારી લાલ... માલમ, સમાલ !...માલમ, સમાલ !... મલબારી લાલ !' સૂતેલી ખલાસમાં જાણે જીવ આવ્યા. કાઈ સિંહ કે ચિત્તાની' ડણુકથી વાંદરાં ભડકવ્યાં હાય એમ એ ખારવા સડસડાટ ખૂવા ઉપર ચડ્યા,
