________________
તૂફાન આયા !
૨૦૫
ધ્યાન ખેંચ્યું. એને થયું ? આ પથ્થર મસ્તકની પોતાની હવેલીની મહેરાબમાં મૂકવા જેવો ખરો
સોદાગરને વછિયાત દલાલ નૌશેર હેરમજ બંદરમાં સોદાગર સીદીનાં વહાણોની મારફત અને ભરત કરનારો. એને ને આરબને કાંઈક બોલચાલ થઈ. ને એમાં નૌશરને પિતાને કેનું પીઠબળ છે એ બતાવવાની ઈચ્છા થઈ આવી. એટલે આરબ સેદાગર સામે એણે સીદી સોદાગરના નામને સાદ દીધો.
ને શેઠ શાવકની પેઢી આગળ જોતજોતામાં વાત વધી ગઈ વાત બે-પાંચ દીનાર ઉપરથી છેક બે-પાંચ સફરી જહાજના દામ જેટલી વધી ગઈ
અરે, કોણ છે એ સીદી, કેણ છે એ ખંભાત ને કોણ છે એ મારફતિયો ? શાવક શેઠ, સીદી સોદાગર તમારો વછિયાત હૈય, સદાગર હોય તે હું અલમસૂર પણ તમારો સોદાગર છું. લખો મારા એક લાખ દીનાર. જોઉ છું, એ બાપડી ખંભાતને બાપડો સીદી સોદાગર મસ્કતના શાહસોદાગર અલમસૂર પાસેથી આ પથ્થર કેમ કરી લઈ જાય છે ?'
અરે પણ, ” શાવક શેઠને મને ચહેર બોલ્યો, “ભાઈ, બે દમડીને આ પથરે !......મલાગાસામાં ઠેરઠેર ઢેઢે પિટાય એવો આ પાણો....એમાં આપ ને સીદી જેવા અમારા બે માનવંતા સેદાગારે વચ્ચે અથડામણ થાય. ને તેય મારી પિતાની પેઢી ઉપર?...મારે તે એક દીનાર પણ નથી જોઈતે, ને બેયમાંથી કોઈનેય આ પથરે આપવો નથી ને કજિયાનું આ કાળબૂટ હવે અહીં રાખવુંય નથી. અરે કેણ છે? હમણાં ને હમણાં હેલકરી બેલાવીને આ પથરો વખારમાં મૂકી આવો !
ઝઘડો આમ પ ને આરબ સોદાગર પાછો ગયો. ટોળું વિખરાયું. જગડૂ આ સાંભળતા હતા, સાંભળી રહ્યો હતે.
એકાએક કણ જાણે જગડૂને શું થયું, કાંઈક ન સમજાય એવો
