________________
અડધે રસ્તે
૧૮૫
તમે સાત સમંદરના શાહ સોદાગર છે. તમે હબસીનિયાથી હિન્દશિયા વચ્ચેના દરિયાલાલના રાજા છે. તમારે ચેલે બનું, તમારી પાસે સોદાગીરી શીખું, કેમ કે આજ પહેલાં મેં દરિયે જે નથી, ને એક નાને સર સેદ પણ કર્યો નથી.'
વહાણિયા મને પસંદ નથી. અને તું તે વહાણિયે છે !' “પણ હું તે વાણિયે છું.' “મને વાણિયાયે ગમતા નથી.'
છું તે જન જ.”
“અને જૈન તે મને ગમતા જ નથી : સોદાગરીમાં તરત જ કમાણી કરવા નીકળનારા મને જરાય પસંદ નથી!”
મારું એવું છે ખરું. મારે માથે મારી અને મારી સાત પેઢીની આબરૂનાં નગારાં બાજે છે. ત્યારે તે હું રણની વાટ મૂકીને દરિયાની વાટે નીકળ્યો છું.”
જે જે વાતે મને પસંદ નથી એ તમામ વાતે તારી છે, અને છતાં તું મારો ચેલો થવા નીકળે છે ! તે એમ કર, મારી સાથે રખતરખા રાખવાનું છોડી દે ને તારે મારું જે કરવું હોય તે ઝટ કર!'
મારે તમારું શું કરવું હોય? તમને ખવરાવું, પિવરાવું, તમારી સગવડ સાચવું ને તમારે ક્યાં ઊતરવું હોય તે બંદરે ઉતારી દઉં. બીજું મારાથી શું થાય ? મારી એક એક વાતની પાછળ મારા ચોવીસ તીર્થકરે ને મારા બાપદાદાની સાત પેઢી બેઠી છે, સીદી !”
તે મને પાછો ચાવડાને સોંપી દે! બાકી તારી મતલબમાં તે મારાથી કાંઈ થાય એવું નથી.”
તે રહ્યું. બાકી ચાવડા સંધારને તમને સે! એ તે બને જ નહિ મારાથી. એને તમારી સામે કેવી કારમી અદાવત છે, એ એને
