________________
રાજા, વાજા ને... દેરનાર ન હોય ત્યારે તે એ વાત જીવ સાટેની જ હતી ! ચાવડો જાય ને ગઢ ન ભાંગે તે ?...પાછળ ભાગતાં ભાં ભારે પડે છે ? એક વાત હતીઃ રાપર ને લાખિયાવાળાએ કૉલ આપ્યો હતો કે તમે કંથકોટને લૂટ કે પાડીને પાધર કરે એમાં અમારે વચ્ચે ન આવવું ! વાત સારી લાગે ત્યારે વચન તે ઘણું આપે, પણ વાત વણસે ત્યારે વચનને કઈ વળગી રહે ખરા? વાત વણસી એટલે ધારે કે એ ગરાસિયા રાયેલ જામને સારું લગાડવા નીકળે તે ? જાગીરદારનો ભરોસે છે ? એના બોલને ઇતબાર કેટલો ? નિરાંતે લૂંટ કરવા આવનારાને, ચાવડા સંધારને સામાવાળા ગૂપચૂપ સેરવી ગયાને ઘા ભારે વસમો પડ્યો હતો. પિતાના ખેડૂને હવે વગર વિદને સંતાપી શકીશું ને ખેડુને સંતાપ જેઈને નિરાંતે કસૂબા લેતાં લેતાં મોજ કરીશું, એવી ગણતરીએ કઈ ભૂમિ જાય ને માથામાં લાકડીને ઘા પડતાં જેમ તમ્મર ખાઈ જાય ને તમ્મર કરતાંયે અજાયબી ને અચરજથી વધારે પીડ પામે, એમ સંઘાર કટક પીડાતું હતું. એને ખબર જ નહતી પડતી કે, ચાવડાને ઉપાડ્યો કેવી રીતે ? ને જેમ ચાવડાને ઉપાડ્યો એમ બીજાનેય નહિ ઉપાડે એને ભરોસે છે ?
એટલે સંઘારે ન તે રાયેલ જામને સંદેશો જીરવી શકયા કે ન તે ચાવડા સંઘારને સંદેશ જીરવી શક્યા.
પૂરા ત્રણ દિવસ આમ વિમાસણમાં ગયા. આખરે રાયલ જામે ધીરજ ખોઈ–સંધારે પડાવ ઉપાડે એની. પોતાની ધમકીને એ ઢંઢેરો પીટી શકતો હતો, પણ એને અમલ કરી શકતા ન હતા. કેમ કે સંધારોને ગઢ ઉપર આવતા રોકવાનું એકમાત્ર હથિયાર ચાવડા સંઘાર હતો. અગર એ પિતાની ધમકીને અમલમાં મૂકવાને શેખ પૂરો કરે તો ? સંઘારો કંથકેટ ઉપર હુમલે કરે તે ? સંઘારને પિતાને જ હુમલે જાણે ભારે ભીંસ કરનારો થઈ પડે. પણ બીજે ને વધારે મોટો ભય તો બીજો હતો ને એને તરફ કામદાર હીરા શેઠે આંગળી ચીંધી ત્યારથી એ હરપળ વધતો જતો હતો. તે એ કે
