________________
ડાહ્યો દીકરો દેશાવર ખેડે
પણ બા, આ હજાર કારી...' હા, એ છે.' ત્યાં જગડૂ આવી પહોંચે.
અરે વસા ! દસ્ત, અત્યારે ક્યાંથી ?' “આવો, વસા શેઠ, આ !' “હા. બા, પણ મારે જરા ખીમલીનું કામ છે.” “આ આવે.” કહીને ખીમલી ઊઠયો.
ઘર બહાર ગયા પછી જગડૂએ કહ્યું: “દસ્ત, તારી રજા લેવા આવ્યો છું.'
કેમ ?” “હું હવે જાઉં છું.” “કયાં ?' “ખબર નથી; અક્કલ દેરી જશે ત્યાં જઈશ.' તે આપણે ક્યારે આઢવું છે ?” આપણે ?”
હાસ્તો. હુંય ભેગો–તું રઝળવા જા તે રઝળવામાં, કમાવા જા તે કમાવામાં–જ્યાં જાય ત્યાં.”
તારી બા......”
વસા, હજાર કરી આપી છે ઘરમાં. મારી બાને સ્વભાવ એવો છે કે પહેલાં ગાળે દેશે અને થાકશે એટલે પછી રજા દેશે.”
ચાલ, દૂદાની રજા લઈ આવીએ.”
દૂદાને ત્યાં પહોંચ્યા તે, હરિયે રાજમાં ગયે હતું–કામદારની ડેલીમાં કાંઈક કામ હતું—અને દૂદો તૈયાર જ હતો.
મારી નાતને તમને વાંધો ના હોય તે મને...”
