________________
જસદાના ચાંદલા
૧૦૩
અને ગંભીર બનીને કહ્યું :
કંથકોટના સંઘપતિ પિરવાડ શેઠ સોલના સૌથી મોટા પુત્ર વિસા જગડૂશાહ! તમારા હાથમાં માંડુગઢના પરમાર રાજા દેવરાજના કામદાર અને સમસ્ત માળવાના જન સંઘ ને વસતીના અભયદાતા અમરાશા શેઠની મોટી દીકરી જશેદા એટલે કે યશોમતીનું નાળિયેર મૂકું છું. એ નાળિયેર લેશો ? ચાવડા સંઘારને તમે નાવ્યો ને તમારું એ પરાક્રમ સાંભળીને હું આ નાળિયેર આપવાને આવ્યું. પણ ચાવડા સંધારને જીવતે ઝાલવા જેવું આ નાળિયેર ઝાલવું સહેલું નથી, હે !”
નાળિયેર તે તમે પોતે હાથમાં મૂક્યું છે; પછી કેમ પૂછો છે ગેર, કે લેશે ?”
કેમ કે એ નાળિયેરની સાથોસાથ અમરાશાને સંદેશ પણ આપવાનું છે. એ સંદેશો જેનાથી ન ઝિલાય એ આ નાળિયેર પાછું આપી દે! ને જે એ સંદેશો ઝીલે એ જણ એ સંદેશાને અમલ કર્યા પછી માંડુગઢ જાન જોડીને આવે ! અરે, માંડુગઢ જાન જોડીને શું કામ આવે ? એવું શું કામ કરે? હુકમ કરશો તે અમરાશા શેઠ પિતે સામે ચાલીને પોતાની દીકરી પરણાવવા આવશે.'
એવો તે શો સંદેશ છે?' જગડૂએ પૂછયું, “ગોરબાપા ! અહીં મારા બાપ બેઠા છે, પાછળ મારી મા ઊભી છે, આ બધા સંઘના શેઠિયા હાજર છે. બધાયના દેખતાં-સાંભળતાં કહું છું કે આ નાળિયેરને મને મોહ નથી. તમારા મનમાં હજી પણ કાંઈ ખટકે હોય તે હજી પણ એ પાછું લઈ લે. પણ એક વાત કહી મૂકું છું, સંદેશે સાંભળ્યા પછી તે નાળિયેર પાછું નહીં જ આપું !'
શાબાશ જુવાન ! મારે પણ એ જ જણ શોધવો હત– મારા જજમાનની લક્ષ્મી જેવી દીકરી માટે ! જેણે પાંચે ઈન્દ્રિ વતી તીર્થકરને ભજ્યા હશે ને પાંચ આંગળીઓથી સૂરીશ્વરની સેવા
