________________
૯૫
આ અવસરે કોડિન્સ, દિન્ન અને સેવાલ નામના ત્રણ તાપસી કે જેમને દરેકને પાંચસો પાંચસો શિષ્યો હતા, તેમણે માણસોના મુખથી મહાવીર ભગવાનનું ઉપરોક્ત વચન સાંભળ્યું હતું, તેથી તેઓ પોતપોતાના શિષ્ય પરિવાર સહિત પ્રથમથી જ અષ્ટાપદ તરફ ચાલ્યા હતા. તેઓમાં પહેલો કોડિન્સ નામનો તાપસ પોતાના શિષ્ય રહિત નિરંતર ઉપવાસ કરી પારણે કંદ વગેરેનું ભોજન કરતો હતો. તે અષ્ટાપદની પહેલી મેખલા સુધી પહોંચ્યો હતો. આગળ જવાની તેની શક્તિ નહોતી. બીજો દિન્ન નામનો તાપસ શિષ્યો સાથે નિરંતર છઠ્ઠ તપ કરી પારણામાં પાકી ગયેલાં પાંદડાં વગેરેનું ભોજન કરતો હતો, તે આ પર્વતની બીજી મેખલા સુધી આવીને અટકી ગયો હતો, તથા ત્રીજો સવાલ નામનો તાપસ શિષ્યો સાથે નિરંતર અઠ્ઠમ તપ કરી પારણામાં સુકી સેવાળનું જ ભક્ષણ કરતો હતો, તે અષ્ટાપદ પર્વતની ત્રીજી મેખલા સુધી પહોંચ્યો હતો. પરંતુ તેમાંનો કોઈ પણ તે પર્વતના શિખર સુધી જઈ શક્યો નહોતો. (અષ્ટાપદને એક એક યોજના પ્રમાણ આઠ મેખલાઓ છે.)
તેટલામાં તે તાપસોએ ગૌતમસ્વામીને આવતા જોઈ વિચાર કર્યો કે- “અમે તપ વડે અત્યંત કૃશ થયા છીએ, તો પણ ઉપર વધારે ચડી શકતા નથી, તો આ સ્થૂળ શરીરવાળા યતિ શી રીતે ચડી શકશે ?' આ પ્રમાણે તેઓ વિચાર કરે છે તેટલામાં તો ગૌતમસ્વામી જંઘાચારણ લબ્ધિથી સૂર્યના કિરણોનું આલંબન કરી શીવ્રતાથી ચડવા લાગ્યા અને અનુક્રમે તે સર્વને ઓળંગી ક્ષણવારમાં જોઈ ન શકાય તેટલા દૂર ગયા. તે જોઈ ગૌતમસ્વામીની પ્રશંસા કરતા તે ત્રણે તાપસોએ પોતપોતાના મનમાં વિચાર કર્યો કે- “આ યતિ પર્વત પરથી ઉતરશે ત્યારે અમે તેમના શિષ્ય થઈશું.” અહીં ગૌતમસ્વામી પર્વતના શિખર પર જઈ ત્યાં ભરતચક્રીના કરાવેલા મનોહર પ્રાસાદને જોઈ મનમાં આનંદ પામ્યા. પછી પ્રાસાદની અંદર રહેલા પોતપોતાના દેહપ્રમાણ અને વર્ણવાળી શ્રીઋષભાદિ ચોવીશે તીર્થકરોની પ્રતિમાઓને વંદના કરી, જાણે સાક્ષાત્ જિનેશ્વરો જ વિરાજતા હોય એવા તે સ્થાપના જિનોને જોઈ જોઈને ગૌતમસ્વામી અદ્વિતીય આનંદ પામ્યા. અને ““જગચિંતામણિ જગનાહ.' વગેરે સૂત્ર વડે સ્તુતિ કરી.