________________
૯૪
ત્યારપછી સાલ, મહાસાલ, ગાગિલિ અને તેના માતા પિતા સહિત ગૌતમસ્વામી ત્યાંથી વિહાર કરી ભગવાનની પાસે જવા માટે ચંપાનગરી તરફ ચાલ્યા.
માર્ગમાં સાલ અને મહાસાલ મુનિ વિચાર કરવા લાગ્યા કે—‘‘બેન, બનેવી અને ભાણેજને આપણે સંસારસમુદ્રથી તાર્યા એ બહુ સારું થયું.” તે વખતે ગાગલિ વગેરે ત્રણે પણ વિચાર કરવા લાગ્યા કે—‘અહો ! આ સાલ અને મહાસાલ આપણા મોટા ઉપકારી છે. કેમકે તેમણે પ્રથમ આપણને રાજ્યલક્ષ્મીના માલિક કર્યા અને અત્યારે મોક્ષલક્ષ્મીના પણ માલિક કરવા માટે આ દુર્લભ ચારિત્ર અપાવ્યું.” ઇત્યાદિ વિચાર કરતાં તે પાંચે ક્ષપક શ્રેણિ પર આરૂઢ થયા, અને માર્ગમાં જ મોહરૂપી મદોન્મત્ત હાથીનો વિનાશ કરવામાં સિંહ સમાન તે પાંચે મહાત્મા કેવળજ્ઞાન પામ્યા. અનુક્રમે તેઓ ગૌતમસ્વામીની સાથે શ્રી જિનેશ્વર પાસે આવ્યા. ત્યાં તે પાંચે કેવળીઓ જિતેંદ્રને પ્રદક્ષિણા કરી કેવળીની સભા તરફ ચાલ્યા. તે વખતે ગૌતમસ્વામીએ તેમને કહ્યું કે–“હે મુનિઓ ! શું તમે જાણતા નથી કે એ પર્ષદા કેવળી ભગવંતોની છે ? ત્યાં તમે કેમ જાઓ છો ? આમ આવોને જગત્ પ્રભુને વંદન કરો.' તે સાંભળી પ્રભુએ ગૌતમને કહ્યું કે—હે ગૌતમ ! કેવળીની આશાતના ન કરો, તેઓ કેવળી છે.”
આ પ્રમાણે ભગવાનનું વચન સાંભળી તત્કાળ ગૌતમસ્વામીએ તેમને ખમાવી મનમાં વિચાર કર્યો કે—મારા શિષ્યોને તરત કેવળજ્ઞાન થાય છે અને મને તો હજુ સુધી કેવળજ્ઞાન થયું નથી. તો શું હું આ ભવે મોક્ષમાં જઈશ કે નહીં જાઉં ?'' આ પ્રમાણે તે વિચાર કરતા હતા, તેટલામાં તેમણે આ પ્રમાણે દેવતાઓની પરસ્પર વાતચીત સાંભળી કે—‘આજે શ્રી જિનેશ્વરે દેશનામાં કહ્યું હતું કે જે મનુષ્ય પોતાની લબ્ધિથી અષ્ટાપદ પર્વત પર જઈ જિનેશ્વરોને વંદના કરે તે મનુષ્યની તે જ ભવમાં સિદ્ધિ થાય છે.” આવું દેવનું વચન સાંભળી ગૌતમસ્વામી અષ્ટાપદ જવા ઉત્સુક થયા, અને તે ભગવાન પાસે આજ્ઞા માગી. ભગવાને તાપસોને બોધ માટે તથા તેમને સાત્ત્વના માટે જવાની આજ્ઞા આપી. એટલે શ્રી ગૌતમસ્વામી ભક્તિથી તીર્થંકરને વંદન કરી અષ્ટાપદ તરફ ચાલ્યા.