________________
૧૦૦
છેલ્લા શ્વાસોશ્વાસ કરું છું.” આ પ્રમાણે આરાધના કરી તે મહામુનિ કાળધર્મ પામી સર્વાર્થસિદ્ધ વિમાનમાં તેત્રીસ સાગરોપમના આયુષ્યવાળા દેવ થયા. ત્યાંથી ચ્યવી મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં જન્મ લઈ સિદ્ધિ પદને પામશે.
તેથી કરીને હે ધનદ દેવ ! કૃશ હોવું, પુષ્ટ હોવું કાંઈ પુણ્ય-પાપનું કારણ નથી, પરંતુ શુભાશુભ ધ્યાન પુણ્ય-પાપનું જ કારણ છે. જુઓ કે કંડરીક શરીરે કૃશ હતા તો પણ દુર્ગાનથી નરકે ગયા અને પુંડરીક પુષ્ટ છતાં શુભધ્યાનથી સ્વર્ગે ગયા.” આ પ્રમાણે શ્રીગૌતમસ્વામીના મુખથી તત્ત્વને સાંભળી અહો ! સ્વામીએ મારા મનનો અભિપ્રાય જાણી લીધો.” એમ આશ્ચર્યપૂર્વક વિચાર કરી તે ધનદ દેવ પોતાને સ્થાને ગયો. તે વખતે ધનદનો સામાનિક દેવ કે જે વજસ્વામીનો જીવ હતો તે સમ્યક્ત પામ્યો. કેટલાક આચાર્યો કહે છે કે–તે તિર્યભકદેવ હતો, તે દેવ પાંચસો શ્લોક પ્રમાણ તે અધ્યયનને ગ્રહણ કરી ગણધરને નમી પોતાને સ્થાને ગયો.
પછી પ્રાતઃકાળે શ્રીગૌતમસ્વામી જિનેશ્વરોને વંદન કરી અષ્ટાપદ પર્વત પરથી નીચે ઉતર્યા. તે વખતે તાપસોએ તેમને કહ્યું કે- “હે પૂજય ! તમે અમારા ગુરુ થાઓ. અમે તમારા શિષ્યો છીએ.” તે સાંભળી ગણધર બોલ્યા કે “તમારા અને અમારા સર્વના ગુરુ જિનેશ્વર જ છે.” ત્યારે તેઓ બોલ્યા કે-“શું તમારે પણ ગુરુ છે ?” સ્વામી બોલ્યા કે–“હા. સુર અસુરોએ જેમને નમસ્કાર કરેલા છે, એવા, રાગદ્વેષ રહિત, સર્વજ્ઞ શ્રી મહાવીરસ્વામી જગતના ગુરુ છે તે મારા પણ ગુરુ છે.” તે સાંભળી સર્વ તાપસી પ્રસન્ન થયા. પછી દેવતાએ આપેલો વેષ ધારણ કરી તે સર્વેએ ગૌતમસ્વામીની પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
તેમને સાથે લઈને ચાલતાં માર્ગમાં ભિક્ષાનો સમય થયો, ત્યારે ગૌતમસ્વામીએ તેમને પૂછ્યું કે-“તમારે માટે શું ભોજન લાવું ?” ત્યારે તેઓએ વિચાર્યું કે-“ઘણાં પુણ્યથી આપણને આ વાંછિતદાયક ગુરુ મળ્યા છે તેથી આજે મનોહર ભોજન વડે આપણે સુધાગ્નિને શાંત કરીએ.” એમ વિચારી હર્ષિત થઈ તેઓએ કહ્યું કે–“પૂજય ! આપના પ્રસાદથી પરમાન વડે આજે અમારું પારણું હો.” તે સાંભળી ગૌતમસ્વામી પાસેના કોઈ