________________
[૫૬]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ કેવું પ્રચંડ બળ હશે, એ સમ્યગ્યદર્શનનું! કેવી ધન્ય હશે, એ પળ !
હવે બાકી રહે તો વધુમાં વધુ અર્ધપુગલ-પરાવર્તને જ કાળ, અનંતમાંથી અર્ધી જ રહે. બાકીને બધે ભવભ્રમણ કાળ મટી જાય! રે! કેક તે ઊહાપોહ કરો! આ પ્રચંડ સિદ્ધિ ઉપર! એ સિદ્ધિને આપનારા સમ્યગ્દર્શન ઉપર!
જેને પામેલે જીવ દેવ-ગુરુ-સાધમિકને પરમભક્ત હેય; જેને સંસારનું સુખ અતિભયંકર લાગતું હોય! સંસારમાં રહેવા છતાં અને એ સુખ ભોગવવા છતાં જેનું અંતર સદા રડતું હોય! રે એના જે મને દુ:ખી સાતમી નરકને નારક પણ ન હોય !
સધર્મને રાગ તે એના રોમેરોમમાં વચ્ચે હોય, ધર્મશ્રવણની ભૂખની તો જગતની કોઈ પણ ભૂખ સ્પર્ધા ન કરી શકે ! મમ્મણની પૈસાની ભૂખ પણ નહિ!
આ છે; સમ્યગ્દર્શનના પ્રકાશના ચમકારાઓ !
જ્યારે એ પ્રકાશ અંતરમાં ઝબૂકતો હશે ત્યારે શું થતું હશે ? કેવું સંવેદન જાગતું હશે ? કે આનંદ અનુભવાતું હશે? એ તે સઘળું ય કેવલિગમ્ય છે.
પરંતુ એ ચોક્કસ છે કે એ વખતને આનંદ સર્વોત્કૃષ્ટ આનંદ હશે. એ જીવે ભવચકમાં કદી પણ એ આનંદ ક્યાંય અનુભવ્યું નહિ હોય! ના, નવમા ગ્રેવેકયમાં પણ નહિ.
અનન્તના અંધિયારા એક જ સપાટે ફેંકી દે એવે એ પ્રકાશ!
અનન્તકાળની અવળી ગતિના પ્રચંડ વેગને એક જ આંચકે સવળા કરી દે એ કાકે લાવે તે આંચકે !
પ્રજ્ઞાની સઘળી ભૂલેને એકરાર કરાવી દે એવી સન્મતિ !
ભયંકર પાપ પણ હસીને કરનારને હવે નાનકડું પાપ પણ ધ્રુજતા કરાવે એવું જમ્બર હદયપરિવર્તન!
જીવનવિકાસનાં ક્યા કયાં બીજ નથી સમાયાં. આ સમ્યગ્દશનની પ્રાપ્તિમાં?
