________________
૫૮)
પૂજ્યશ્રી : ત્યારે તમારી આત્મકલ્યાણની અભિલાષા કઈ કોટિની છે, એનું તો માપ કાઢો ! તમને દુન્યવી સુખો મેળવવાની ઈચ્છા થાય છે કે નહિ?
સભા : થાય છે.
પૂજ્યશ્રી : દુન્યવી સુખો એ વસ્તુત: સુખો નથી અને એના ભોગવટામાં કલ્યાણ નથી એમ લાગે છે ખરું?
સભા : વિચાર કરીએ તો એમ થાય કે જ્ઞાનીઓએ કહયું છે તે ખોટું ન હોય.
પૂજ્યશ્રી : જ્ઞાનીઓએ કહ્યું છે તે ખોટું ન જ હોય, એ તો નિર્વિવાદ વાત છે પણ તમને શું લાગે છે, એ કાંઈ કહેશો?
સભા દુન્યવી સુખો ભોગવતાં આનંદ નથી આવતો, તેમ કહી શકાય એવું નથી.
પૂજયશ્રી : તો ક્યારેક ક્યારેક પણ એમ લાગે છે કે, મારો આ આનંદ મારા દુ:ખમાં વધારો કરનારો છે ? મારો આ આનંદ સાચા સુખની પ્રાપ્તિને દૂર લઈ જનારો છે ? મારો આ આનંદ એ મારી મૂર્ખાઈનું જ પરિણામ છે?
સભા : ક્યારેક એમ તો લાગે કે આ બધું તજીને સંયમની
રિમ વિણ ભ૮૨ ૭.
સાધના થા
પૂજયશ્રી: એટલી પણ ત્યાગ અને સંયમની રુચિ હોય, તોય જરૂર ખુશી થવા જેવું છે. પણ જેને મોક્ષસુખ ગમતું હોય અને ઉપકારીઓએ ફરમાવ્યા મુજબ રત્નત્રયીની આરાધના કર્યા વિના કલ્યાણ સધાવાનું નથી એમ લાગતું હોય, એને ભોગસુખ દુઃખના કારણરૂપ લાગવાં જોઈએ. ભોગસુખોને ભોગવતાં કમ્પારી આવવી જોઈએ. ઈન્દ્રાદિનાં સુખો પણ ઇચ્છવા જેવાં નથી, એમ લાગવું જોઈએ. તમે દેવપૂજા કરો કે સાધુસેવા કરો, એ કયા હેતુથી?
