________________
પૂજ્યશ્રી : ત્યારે ખામી શાની છે ?
સભા : ખામી તો અમારી લાયકાતની છે.
પૂજ્યશ્રી : લાયકાતની ખામી કરતાંય વિવેકપૂર્વક વિચાર કરવાની ખામી મોટી છે, એમ નથી લાગતું.
સભા : એમ કેમ ?
પૂજ્યશ્રી : આત્માના હિતની દરકાર કેટલી ? તમે માની લીધેલા દુન્યવી હિતોને માટેના વિચાર કેટલા અને આત્માના હિતના વિચાર કેટલા ?
સભા : આત્માના હિતની ઇચ્છા તો છે, પણ...
પૂજ્યશ્રી ઃ પણ એ ઇચ્છા એવી છે કે એની મેળે આત્માનું હિત સધાઈ જાય તો ભલે, એમ જ ને ?
સભા : કાંઈ કહેવાય એવું નથી.
પૂજ્યશ્રી : દુન્યવી હિત સાધવા માટે તો વિચારોય કરવા પડે
:
અને પરિશ્રમે ય કરવો પડે, પણ આત્માનું હિત સાધવા માટે બહુ વિચારવાની કે બહુ પરિશ્રમની જરુર નહીં, એમ લાગે છે ?
સભા : એમ લાગતું તો નથી, પણ અમારી દશા એવી છે કે એવી જ કલ્પના થાય.
પૂજ્યશ્રી : એનું કારણ શોધવાનો પરિશ્રમ કર્યો છે ખરો ? કોક'દિ કોઈપણ સદ્ગુરુની પાસે જઈને તમે તમારી અવસ્થાનું વર્ણન કર્યું છે ખરું ? ‘આત્મકલ્યાણની મને અભિલાષા છે. એ માટેના પ્રબળ વિચારો કે એ માટે ખૂબ ખૂબ પરિશ્રમ કરવાની ભાવના મારામાં પ્રગટતી નથી, એનું કારણ શું હશે ? એવું ક્યારેય સદ્ગુદ્ધિથી કોઈ સદ્ગુરુને પૂછ્યું છે ખરું ?
સભા : આત્મકલ્યાણની એટલી બધી ઇચ્છા તો ઉત્પન્ન થવી જોઈએ ને ?
પુણ્ય પાપનાં અસ્તિત્વ અને પ્રભાવનું દર્શન....૩
૫૭
