________________
૨૪૦
*6 0000]p? 8
“દીક્ષા લેવાની અમારી ઇચ્છા છે, તો આપ તે માટેની અમને અનુમતિ આપો ! લઘુતાતથી મુકાયેલા અમારે હવે થોડોપણ કાળ ઘરમાં રહેવું એ યોગ્ય નથી."
આ ઉપરથી સમજી શકાય તેમ છે કે, પાપાચારોથી નિવૃત્ત બનીને સંયમાચારોમાં પ્રવૃત્ત બનવું, એ જ પરલોકને માટે તત્પર બન્યા રહેવાનો એક માત્ર વાસ્તવિક ઉપાય છે. પાપોની નિવૃત્તિ અને સંયમાચારોની પ્રવૃત્તિ, એ જ પરલોકને સુધારવાનો શ્રેષ્ઠમાં શ્રેષ્ઠ ઉપાય છે. અને મૃત્યુ અકસ્માત્ આવી પડે છે માટે તો જ્યારથી સમજ આવે ત્યારથી તો જરૂર પાપનિવૃત્તિ અને સંયમ પ્રવૃત્તિમાં આદરવાળા બની જવું જોઈએ. વળી આ ઉપરથી એ વાત પણ સમજી શકાય તેમ છે કે, જેનામાં સાચી ભવભીતિ પ્રગટે છે, તેનામાં સાચી સંયમપ્રીતિ પ્રગટયા વિના પણ રહેતી નથી.
લવણ - અંકુશે દીક્ષા લીધીને મુક્તિપદ પામ્યા ભવની અતિ ભીતિના યોગે સંયમની પ્રીતિવાળા લવણ અંકુશ તો એ પ્રમાણે બોલીને અને શ્રીરામચંદ્રજીને નમસ્કાર કરીને ત્યાંથી નીકળી ગયા અને શ્રી અમૃતઘોષ નામના મુનિવરની પાસે જઈને તેમણે દીક્ષા પણ લઈ લીધી.
લવણ - અંકુશનું આ વલણ એકાન્તે અનુમોદનીય છે. પણ આજ્ના કેટલાકોને લવણ - અંકુશનું આ પ્રકારનું વર્તન ખટકે, એ બનવાજોગ છે. કહેશે કે, જ્યારે આખી અયોધ્યાનગરી શોકમાં ડૂબી ગઈ હોય, પિતા આદિ શોકથી આકુળવ્યાકુળ બની ગયા હોય, સર્વત્ર આક્રન્દન ચાલી રહ્યું હોય, ત્યારે દીક્ષાની વાત બોલાય જ કેમ?' આવી વાત કરનારાઓને પૂછવું પડે કે, 'ત્યારે શું વિરાગ પામેલા આત્માઓ પણ બધાની સાથે પોક મૂકવા બેસે ?' વિચાર કરવો જોઈએ કે, પોક મૂક્યું મરનાર જીવતો થવાનો છે ? પોક મૂક્યે આપણા આત્માનું હિત સધાવાનું છે ? મરનારના અને પોતાના હિતને સમજ્નારાઓએ તો,
