________________
શ્રીહનુમાને દીક્ષા લીધી, અને સિદ્ધિપદને પામ્યા આ પછી શ્રીહનુમાનની મોક્ષપ્રાપ્તિના વૃત્તાન્તને વર્ણવતાં, પરમઉપકારી, કલિકાળસર્વજ્ઞ, આચાર્યભગવાન્ શ્રીમદ્ હેમચંદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા ફરમાવે છે કે
એકવાર શ્રી હનુમાન, ચૈત્ર મહિનામાં શ્રી મેરૂગિરિવર ઉપર આવેલા ચૈત્યોના વદન માટે તે ગિરિવર ઉપર ગયા હતા. તે વખતે તેમણે અસ્ત થતા સૂર્યને જોયો. સૂર્યના અસ્તને જોઈને શ્રી હનુમાન વિચાર કરે છે કે, આ સંસારમાં જેનો ઉદય છે, તેનો અસ્ત પણ નિશ્ચિત જ છે અને આ વાતમાં આ સૂર્ય દષ્ટાન્ત રૂપે છે ! ધિક્ ધિક્, સર્વ અશાશ્વત છે.”
- આવો વિચાર કરીને શ્રીહનુમાન પોતાના નગરમાં ગયા, પોતાના નગરમાં જઈને પુત્રને રાજ્ય સુપ્રત કરી દીધું અને પોતે શ્રી ધર્મરત્ન નામના આચાર્ય ભગવાનની પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી. તેમની પાછળ બીજા સાતસો ને પચાસ રાજાઓએ પણ તે આચાર્ય ભગવાન પાસે દીક્ષા લીધી અને તેમની પત્નીઓએ પણ લક્ષ્મીવતી નામની આર્યાની પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
શ્રી હનુમાને દીક્ષા લઈને શુદ્ધ ધ્યાનરૂપ અગ્નિ દ્વારા પોતાનાં સર્વ કર્મોને ક્રમશ: મૂળમાંથી ભસ્મસાત્ કરી નાખ્યા અને શૈલેશી અવસ્થાને પ્રાપ્ત કરીને તેઓ અવ્યય એવા મોક્ષપદને પામ્યા.
મૃત્યુ ક્યાં ? અને ક્યારે આવે ? તે નિશ્ચિત નથી ભામંડલની ભાવના મનમાં ને મનમાં રહી ગઈ અને શ્રી હનુમાન શ્રી સિદ્ધિપદના ભોકતા બન્યા. ભામંડલની દીક્ષા લેવાની ભાવના હતી અને તે માનતા હતા કે, દીક્ષા લીધા વિના હું પૂર્ણવાંછાવાળો બની શકું તેમ નથી. મોક્ષની આકાંક્ષા વિના આવો વિચાર આવે ખરો ? સંસારસુખને ઉપાદેય માની એની સાધના આદિમાં લીન બનેલાઓને આવો વિચાર આવે જ નહિ. આવો વિચાર ૨૩૩ Y.
સાધ્વી સીતાજીનું દર્શન, વજન અને ચિત્ત....૧૦
