________________
૧૪)
રિમ દિવણ ભગઇ .
કિમતી હીરા કરતાં પણ કિમતી ક્ષણ સભા: એટલું સદ્ભાગ્ય ક્યાંથી લાવવું?
પૂજયશ્રી : ધનદત કરતાં તમારું ભાગ્ય ઉતરતું છે એમ તમે માનો છો ? એના ભાગે તો એને ભૂખે પેટે ભટક્તો બનાવ્યો હતો. એ હાલતમાં પણ એને સુસાધુઓનો યોગ ફળ્યો, તો તમને શા માટે ન ફળે ? આપણી ભવિવ્યતા સારી નથી, એમ આપણે શા માટે માની લેવું જોઈએ ? આપણે પ્રયત્નશીલ બનીએ, તો આપણે આપણી ભવપરંપરાને ઉન્નત બનાવી શકીએ અને અલ્પકાળમાં જ મુક્તિ પામીએ એમ માનીને જેમ બને તેમ વધારે ઉદ્યમશીલ બનવું જોઈએ. આવી ઉત્તમ તકો જીવ ને ઘડીએ ઘડીએ મળે છે, એમ? ઉત્તમ તક મળ્યા પછી સદુપયોગ ન થાય અને દુરૂપયોગ થાય, તો ફરી કેટલા કાળે ઉત્તમ તક મળે એ કહી શકાય નહિ. બજારમાં કમાવાની અને તે પણ દરિદ્રીમાંથી મોટા શ્રીમંત બની જવાની તક રોજ મળે છે? કોઈકવાર એવી તક મળે છે. એવી તક મળી અને એનો જેવો ઉપયોગ કરવો જોઈએ તેવો ઉપયોગ કરતાં ન આવડયું તો ?
સભા : દરિદ્રતા રહે અને રોજ સંતાપ થાય.
પૂજ્યશ્રી : તેમ અહીં પણ સમજવું જોઈએ. આર્યદેશાદિ સામગ્રીથી સહિત મનુષ્યભવ મળ્યો છે, એ જેવી-તેવી ઉત્તમ તક નથી. આ જીવનની એક ક્ષણને પણ એળે ગુમાવી શકાય નહિ, એવું કિંમતી જીવન છે. કિંમતી હીરાના દાગીનાઓમાંથી એક હીરો પડી જાય તો ય કેટલું દુ:ખ થાય ?
સભા ઘણું જ. પૂજ્યશ્રી : માણસ એને શોધવાનો કેટલો પ્રયત્ન કરે ? ક્યાં ક્યાં પડયો હશે એની લ્પના કરે અને જ્યાં જ્યાં પડયો હોવાની સંભાવના લાગે ત્યાં ત્યાં શોધ ચલાવે. ધૂળને પણ ઉથામે અને
