________________
પૂર્વકનો જ એ દોષ છે. આ રીતે પોતાનાં પૂર્વકર્મોના દોષને યાદ કરીને, શ્રીમતી સીતાજીએ એમ પણ કહ્યું કે, આ પ્રકારનાં દુ:ખની પરંપરાને દેનારાં કર્મોથી હું નિર્વેદને પામી છું અને એથી હું તો એ કર્મોનો ઉચ્છેદ કરનારી પ્રવ્રજ્યાને જ ગ્રહણ કરીશ. પોતાના આ નિર્ણયને જાહેર કરતાંની સાથે જ તેનો અમલ કરતાં હોય તેમ, શ્રીમતી સીતાજીએ તે અવસરે તરતજ પોતાની મુષ્ટિથી જ પોતાના માથાના કેશોનો લોચ કરી નાખ્યો અને પોતાના કે કેશો તેમણે શ્રીરામચંદ્રજીને અર્પણ કર્યા. શ્રીમતી સીતાજીના આ પ્રકારના વર્તનથી સમ્મત આઘાતને પામેલા શ્રીરામચંદ્રજી મૂર્છાધીન બની ગયા. પણ શ્રીમતી સીતાજી તો એમની મૂચ્છ ઉતરે એની રાહ જોવાને માટે પણ થોભ્યાં નહિ. એ થોભ્યાં હોય તો જે સુંદર પરિણામ આવ્યું, તે કદાચ ન આવત અને રામાયણનો અન્ત ભાગ કોઈ બીજા જ રૂપમાં આલેખાત. ત્યાંથી રવાના થઈને શ્રીમતી સીતાજી શ્રીજયભૂષણ નામના કેવળજ્ઞાની મહર્ષિની સમીપે પહોંચી ગયાં અને એ કેવળજ્ઞાની મહર્ષિએ શ્રીમતી સીતાજીને વિધિ મુજબ દીક્ષા પણ આપી દીધી.
શ્રીમતી સીતાજી રવાના થઈ ગયા બાદ, શ્રી રામચન્દ્રજીનું શું થયું એ વિગેરે વૃત્તાંતોનું દિગ્દર્શન કરાવતાં પરમ ઉપકારી કલિકાલ સર્વજ્ઞ આચાર્ય ભગવાન શ્રીમદ્ હેમચન્દ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા ફરમાવે
શ્રી રામચંદ્રજી રજ અને શ્રી લક્ષમણજીના હિતશિક્ષ...૭
છે કે
“મય સચ્ચન્ટનેન, નધ્યસંડ્રો રઘુદ્ધહ: વ્યાનહાર વવ નુ સા, સીતાદેવી મારત્વની છે ? "भो भूचराः खेचराश्च, न चेयूयं मुमूर्षवः । તને નુઘતશામ,-વ્યાશુ ઢર્શયત બિયામ્ ૪૨ "वत्स वत्सैहि सौमित्रे, तूणौ तूणौ धनुर्धनुः । ચમી સંસ્કુટ્ટાર્સના સુરથતા ટુરિતે મયિ રૂ? "इत्युक्त्वा धन्च गृह्णतं, तं नत्वा लक्ष्मणोऽब्रवीत् । आर्य ! किमिदं ? लोकः खल्वेष तव किंकरः ॥४॥
૧૪૮
