________________
સભા : શું બધા સાધુઓ નિષ્પા૫ અને ધર્મમય જીવન જીવે છે ?
પૂજયશ્રી : સાધુવેશવાળા બધા જ એવું જીવન જીવે છે કે નહિ, એ વાત અહીં નથી. અહીં તો સિદ્ધાન્તની વાત ચાલે છે અને તે એ કે સાચુ સાધુજીવન એ જ ઉત્તમમાં ઉત્તમ કોટિનું જીવન છે અને ગમે તેવો ઉત્તમ પણ ગૃહસ્થ, સુસાધુ જેવું નિષ્પાપ અને ધર્મમય જીવન જીવી શકતો નથી.' જો કે વેશમાં રહીને વેશને બીનવફાદાર બનનારાઓ પણ હોય, પરંતુ એટલા માત્રથી મૂળ વસ્તુને હલકી ગણવી કે કહેવી, એમાં ડહાપણ નથી જ !
સાધુતાથી વંચિત હોય તેવાઓને નહિ માનવા સભા : સાધુવેશમાં રહેવા છતાં સાધુતાથી વંચિત હોય તેવાઓને તો નહિ માનવા જોઈએ ને ?
પૂજયશ્રી એમા પૂછવાનું જ શું? આપણે ત્યાં જેમ સુગુરુના સ્વીકારનું વિધાન છે. તેમ કુગુરૂના ત્યાગનું પણ વિધાન છે જ. પરંતુ કુગુરૂઓનો વાસ્તવિક ત્યાગ તેઓ જ કરી શકે છે કે, જેઓ સુગુરુના 2 ઉપાસકો હોય. સુસાધુતાનું અર્થીપણું જેનામાં નથી. ધર્મ પ્રત્યે જેમને વાસ્તવિક આદરભાવ નથી તેઓ તો પ્રાયઃ કુગુરૂઓના ત્યાગી બનવાને બદલે સુગુરુઓના જ ત્યાગી બની જાય છે !
તમારાથી ત્યાગી ન બનાતું હોય તો તમે ગૃહસ્વધર્મમાં સુસ્થિત બનો અને એવો પ્રયત્ન કર્યા કરો, કે જેના યોગે સર્વવિરતિ નજદિક આવે. સર્વવિરતિ બનવાની અભિલાષા વિના જ ગૃહસ્થ ધર્મને આચરનારાઓ તો ભાવધર્મથી વેગળા જ છે. એ ધર્મક્રિયા વાસ્તવિક ધર્મક્રિયાની કોટિમાં જ આવતી નથી. સર્વવિરતિ ધર્મ કરતા ગૃહસ્થધર્મને પ્રધાન માનનારા તો મિથ્યાત્વથી જ ઘેરાયેલા છે. થોડો ધર્મ થાય તો થોડો કરો, પણ ધર્મના સ્વરૂપને સમજી ઉંચી કોટીના ધર્મી બનવાની ભાવના કેળવો.
મધુરાજાએ પોતાના હાથે લોન્ચ કર્યો આત્મસ્વભાવ જ્ઞાન, દર્શન અને ચારિત્રમય છે એ સિવાયના ભાવો તે દુર્ભાવો છે. અને એથી જ આત્મચિંતામાં મગ્ન બનેલા મધુરાજાએ તે સર્વ દુર્ભાવોને વોસિરાવ્યા. એ પ્રકારે માવજીવ એટલે
ઉત્તમ આત્માની વિશારદશાને ઓળખો...
இதில் இல் இதில் இது இதில் அதில் இல்லை
