________________
Se@g
૪૨
સીતાને કલંક....ભાગ-૬
જીવનના અન્ત સુધીને માટે સંગનો ત્યાગ કરીને, મધુરાજાએ હાથી ઉપર બેઠે બેઠે જ, પોતાનું શરીર ઘણા ઘણા પ્રહારોથી જર્જરિત થઈ ગયેલું હોવા છતાંપણ પોતાના હાથે જ પોતાના માથાના વાળોનો લોચ કરી નાંખ્યો. મધુરાજાની આવા સમયે આટલી બધી ઉત્તમ પ્રવૃત્તિ જોઈને, યુદ્ધ જોવાને આવેલા કિન્નરાદિ દેવો ખૂબ પ્રસન્ન થઈ ગયા અને રાજા મધુ ઉપર એ જ વખતે તે દેવોએ કુસુમોની વૃષ્ટિ કરી. મધુરાજા પણ ધર્મધ્યાનમાં સ્થિર રહ્યા અને સમાધિથી મૃત્યુને પામ્યા અને ત્યાંથી તેમનો જીવ દેવ તરીકે ઉત્પન્ન થયો.
સંથારાપોરિસીની ભાવનાને રોજ યાદ કરો ! શ્રી “પઉમચરિય”માંથી લીધેલો આ પ્રસંગ હવે પૂર્ણ થાય છે. મધુરાજાની અન્તિમ સમયની ભાવના યાદ રાખી લેવા જેવી છે. સંથારાપોરિસીમાં આવી જ ભાવના આવે છે અને સૂતી વખતે તેનું સ્મરણ કરવાનું હોય છે. સંથારાપોરિસીનું આખુંય સૂત્ર કંઠસ્થ કરી લો, એના ભાવને સમજી લો અને રોજ એને સૂતાં પહેલાં શુદ્ધ મને સંભારો, તો આત્મામાં ઘણી નિર્મળતાં આવી જાય. રાતના કાચ મૃત્યુ થઈ જાય, તોપણ આત્મા ઘણી ઘણી પાપ પરંપરાઓથી બચી જાય. એ સૂત્ર જ એવું છે કે, એનું સ્મરણ અને ચિન્તન કરતાં કરતાં યોગ્ય આત્મા શુભ ધ્યાનારૂઢ સ્હેજે થઈ જાય અને ધ્યાનાનલ, એ તો એક એવો અગ્નિ છે કે, એ પ્રબળ બને તો ગમે તેવાં કર્મોને પણ ખાખ કરી નાખે.
હવે આ તરફ મધુરાજાનું મૃત્યું થયું એટલે તરત જ, પેલું દેવતારૂપ ત્રિશુલ પોતાના સ્વામી ચમરેન્દ્રની પાસે ચાલ્યું ગયું, ચમરેન્દ્રની પાસે જઈને તે દેવે, શત્રુઘ્ને છળ કરીને મધુરાજાને માર્યાનો વૃત્તાન્ત જણાવ્યો. પોતાના મિત્રના મૃત્યુથી ચમરેન્દ્રને ખૂબ જ લાગી આવ્યું. શત્રુઘ્નની પ્રત્યે તે ખૂબ જ કોપાયમાન બન્યો. પોતાના મિત્રને હણનારને પોતે જાતે જઈને હણી નાખવાનો ચમરેન્દ્રે નિર્ણય કર્યો અને એ માટે તરતજ તેણે ચાલવા પણ માંડ્યું. એવા વખતે ચમરેન્દ્રને વેણદારી નામના ગરૂડપતિ ઇન્દ્રે પૂછ્યું કે, ‘ક્યાં જાવ છો ?'
ચમરેન્દ્ર શત્રુઘ્ન પર કોપાયમાન થાય છે શત્રુઘ્નનું પુણ્ય છે, એટલે બચવાની સામગ્રી મળવાની છે, નહિ તો ક્યાં ચમરેન્દ્ર અને કયા શત્રુઘ્ન? સામાનું પ્રબલ પુણ્ય જાગતું હોય