________________
મંગલભૂત કોઈ હોય, તો તે અરિહન્તાદિ નવપદો છે. આ વસ્તુ હૈયામાં જચી જાય, તો કામ થઈ જાય. મંગલની કામના સૌને છે. પણ મંગલકારક આ નવ પદો જ છે; એવો સાચો વિશ્વાસ વિરલ આત્માઓમાં જ છે. એ વિશ્વાસ પેદા કરો. લ્યાણ સાધવા માટે જ્યાં ત્યાં ફાંફાં મારવાનું છોડો અને શ્રી નવપદની આરાધનામાં આત્માને લીન બનાવો. શ્રી નવપદની આરાધના કરનારનું લ્યાણ ન થાય, એ અશક્ય છે.
શ્રી અરિહંત પરમાત્માના શરણનો સ્વીકાર રાજા મધુ હવે શ્રી અરિહન્ત પરમાત્માના શરણનો સ્વીકાર કરતાં કહે છે કે, મનુષ્ય ક્ષેત્રમાં જેટલા જગનાથ શ્રી અરિહન્ત ભગવાનો છે, તે તારકોને હું મનથી, વચનથી અને કાયાથી નમસ્કાર કરું છું અને તે તારકોનું જ મારે શરણ છે.'
શ્રી અરિહન્ત પરમાત્માનું શરણ સ્વીકારવામાં પણ શ્રીનવેયપદનું શરણ આવી જાય છે. કારણકે, નવેય પદોની ઉત્પત્તિના મૂળભૂત એ છે. શ્રી નવેય પદોને પ્રથમ પ્રકાશિત કરનારા એ જ તારકો છે.
રાજા મધુ આ પ્રકારે મંગલ કરીને, અતિમ પચ્ચખાણ કરે છે. હિંસા, મૃષા, ચોરી, મૈથુન અને પરિગ્રહ એ પાંચેયનું પચ્ચખાણ કરે છે અર્થાત્-એ પાંચેયનો મન, વચન અને કાયાથી ત્યાગ કરે છે. પોતાના શરીરનો તેમજ સર્વ પ્રકારના આહાર - પાણીનો પણ રાજા મધુ એજ રીતે ત્યાગ કરે છે. પોતાના શરીરનું ગમે તે થાય, તેની સાથે રાજા મધુને હવે કશી જ નિસ્બત રહેતી નથી. આ પ્રકારનું અનશન સ્વીકારીને, રાજા મધુ વિચારે છે કે, વસ્તુત: તો તૃણમય સંથારો અને પ્રાસુક ભૂમિ જોઈએ, પણ તે તો છે નહિ હું તો યુદ્ધભૂમિમાં હાથી ઉપર બેઠેલો છું ! અત્યારે નિર્દોષ ભૂમિ શોધી તૃણનો સંથારો કરવાને અવકાશ નથી. આથી રાજા મધુ પોતાના મનને વાળે છે. જેનું હૃદય વિશુદ્ધ છે, તેનો તે જ સંથારો છે. પોતાની હૃદય વિશુદ્ધિને જ મધુ રાજા પ્રધાનતા આપે છે, કારણકે, તેવો જ અવસર છે. એમ ર્યા વિના છૂટકો નથી. આમાં જોવાનું એ છે કે, વિધિનો ખ્યાલ કેટલો છે ?
இது இல் இது அதில் இது
ઉત્તમ આત્માનો વિચારદને ઓળખો...૨
இல்லை
૩૭
