Canonical Literature Of Jainas

SR No.: 022774
Original Sutra Author: N/A
Author: H R Kapadia
Publisher: Hindi Granth Karyalay
Publication Year: 1941
Total Pages: 286
Language: English
Classification: Book_English
File Size: 26 MB

Page 59

46
THE CANONICAL LITERATURE OF THE JAINAS
[CHAP.
of the sisters of Sthūlabhadra and a Jaina nun brought from Lord Simandharasvāmin, as a present to the Jaina church, four adliyayanas viz., Bhāvanā, Vimukti, Ratikalpa and Vicitracaryā. Out of them, the first two were allotted by the Jaina church, a place in Āyāra as its two Cūlās and the last two, as the two Cūlūs of Dasaveyāliya. This will show that the two Cālās of Dasaveyaliya are composed and assigned a place in the Jaina scriptures during the life-time of Sthūlabhadra and his Guru Bhadrabāhusvāmin, too; for, the narration about the 4 Cūlās takes place soon after Jyestha's conversation with Bhadrabāhusvāmin.' According to some printed editions, there are verses expounding these Culās, and they form a part of Dasaveyāliyanijjutti, and thus the Culas under consideration belong to the same period as that of Bhadrabāhusvāmin.
त्वं प्रत्याख्याहि पूर्वाध पर्वेदमतिदुर्लभम् । इयान् कालः सुखं चैत्यपरिपाट्याऽपि यास्यति ॥८६॥ प्रत्यपादि तथैवासी समयेऽभिहितः पुनः । तिष्ठेदानीमस्त्वपार्थमित्यकार्षीत् तथैव सः ॥ ८७॥ प्रत्यासन्नाऽधुना रात्रिः सुखं सुप्तस्य यास्यति । तत् प्रत्याख्याह्वभक्तार्थमित्युक्तः सोऽकरोत् तथा॥ ८८॥ ततो निशीथे सम्प्राप्ने स्मरन् देवगुरूनसौ। क्षुत्पीडया प्रसरन्त्या विपद्य त्रिदिव ययौ ॥ ८९ ॥ ऋषिघातो मयाऽकारीत्युत्ताम्यन्ती ततस्त्वहम् । पुरः श्रमणसङ्घस्य प्रायश्चित्ताय ढौकिता ॥ ९०॥ सङ्घोऽप्याख्यद् व्यधायीदं भवत्या शुभभावया। प्रायश्चित्तं ततो नेह कर्तव्य किञ्चिदस्ति ते ।। ९१ ।। ततोऽहमित्यवोचं च साक्षादाख्याति चेजिनः । ततो हृदयसंवित्तिर्जायते मम नान्यथा ॥ ९२ ।। अत्रार्थे सकल: सङ्घः कायोत्सर्गमदादथ । एत्य शासनदेव्योक्तं ब्रूत कार्य करोमि किम् ।। ९३ ॥ सङ्गोऽप्येवमभाषिष्ट जिनपार्श्वमिमां नय। साऽऽख्यन्निर्विघ्नगत्यर्थ कायोत्सर्गेण तिष्ठत ।। ९४ ।। सङ्के तत्प्रतिपेदाने मां साऽनैषीज्जिनान्तिके । ततः सीमन्धरः स्वामी भगवान् वन्दितो मया ।। ९५ ।। 'भरता'दागतायेंयं निर्दोषेत्यवदज्जिनः। ततोऽहं छन्नसन्देहा देव्याऽऽनीता निजाश्रयम् ।। ९६ ।। श्रीसङ्घायोपदां प्रैषीन्मन्मुखेन प्रसादभाक् । श्रीमान् सीमन्धरस्वामी चत्वार्यध्ययनानि च ॥ ९७ ।। भावना च विमुक्तिश्च रतिकल्पमथापरम् । तथा विचित्रचर्या च तानि चैतानि नामतः ।। ९८ । अप्येकया वाचनया मया तानि धृतानि च । उद्गीतानि च सङ्घाय तत् तथाऽऽख्यानपूर्वकम् ।। ९९ ।।
आचाराङ्गस्य चूले दे आद्यमध्ययनद्वयम् । दशवैकालिकस्यान्यदथ सङ्घन योजितम् ॥१०॥" 1 " विहारक्रमयोगेन 'पाटलीपुत्र' पत्तनम् । श्रीभद्रबाहरागत्य बाह्योद्यानमशिश्रियत् ॥ ७७ ।।
यक्षादयोऽपि विज्ञाय वतिन्योऽत्रान्तरे तु ताः । भगिन्यः स्थूलभद्रस्य वन्दनाय समाययुः ॥ ७८ ।। वन्दित्वा गुरुमूचुस्ताः स्थूलभद्रः क नु प्रभो ! । लघुदेवकुलेऽस्तीह तासामिति शशंस सः ।। ७९ ।। ततस्तमभिचेलुस्ताः समायान्तीविलोक्य सः । आश्चर्यदर्शनकृते सिंहरूप विनिर्ममे ॥ ८० ॥ दृष्ट्वा सिंहं तु भीतास्ताः मरिमेत्य व्यजिज्ञपन् । ज्येष्ठाय जग्रसे सिंहस्तत्र सोऽद्यापि तिष्ठति ॥ ८१ ॥
ज्ञात्वोपयोगादाचार्याऽप्यादिदेशेति गच्छत । वन्दध्वं तत्र वः सोऽस्ति ज्येष्ठार्यो न तु केशरी ।। ८२ ॥"-1bid. 2 For instance, in Prof. K. V. Abhyankar's edition, the last verse of this Nijjutti runs as under:
"आओ दो चूलाओ आणीआ जक्खिणीए अज्जाए। सीमंधरपासाओ भवियाण विबोहणट्टाए । ४४७॥"