________________
પોતપોતાના દેવનું સ્મરણ કરીને પેટી પર કુહાડા આદિ વડે પ્રહાર કરવા લાગ્યા, એમ કહીને, કે “હે રૂદ્રાક્ષ અને કુંડિકાના ધારણહાર ! સાવિત્રીપતિ ! હંસવાહન ચતુર્મુખ બ્રહ્મા ! અમને દર્શન ધો. હે વસુધાપતિ ! કંસઘાતક ! લક્ષ્મીરમણ સમુદ્રશાયી કૃષ્ણ દેવ ! અમને દર્શન ધો. તમારા તીર્થની અવમાનના થતી હોવાથી પૃથ્વી પર અવતરેલા, હે ! કરૂણાસાગર બુદ્ધદેવ, અમને દર્શન આપો.”
આમ વિવિધ દર્શનવાળાઓએ વિવિધ દેવનું સ્મરણ કરી તીક્ષ્ણ પરશુ આદિ વડે પ્રહાર કર્યા પરંતુ પેટી તો જાણે વની હોય નહીં એમ લેશ પણ ભેદી શકાઈ નહીં ઉલટું એમ થયું કે પર્વતો પર દંતશલ વડે પ્રહાર કરનાર હસ્તિના જંતુશળો જ ભાંગી જાય એમ, પ્રહાર કરનારાઓના કુહાડા જે, દઢ લોખંડમય હતા છતાં, ભાંગી જવા લાગ્યા. “લાગ્યું તો તીર, નહીંતર થોથું” એમ ગણીને પણ અનેક જણાએ પ્રહાર કરી જોયા. પરંતુ સર્વે વિલક્ષ થઈ હારીને હેઠા બેઠા. ઉદાયન નૃપતિ પોતે પ્રભાતનો આવેલો એ પણ આ આશ્ચર્ય જોઈ રહ્યો હતો. સમય વખત કોઈની વાટ જોતો નથી એટલે પ્રભાત વીત્યું અને મધ્યાહન થયો તેથી સહસ્ર કિરણ વાળો સૂર્ય પણ “અરે લોકો ! તમે પૂરા મુર્ખ છો તમારી બુદ્ધિ નષ્ટ થઈ ગઈ છે કે જેથી તમે ત્રણ જગતને વંદનિક એવા દેવાધિદેવને મુકીને સામાન્યજનોએ માનેલા અદેવોને સંભારો છે અને એમ કરીને એઓ તમને દર્શન દે એમ માગો છો.” એ પ્રમાણે ક્રોધાયમાન થઈ કહેતો હોય નહીં એમ અત્યંત તપવા લાગ્યો.
એ વખતે ભોજનવેળા વીતી ગઈ છતાં હજુ સ્વામીનાથ ભોજનાર્થે કેમ ન પધાર્યા, એમ કહી રાણી પ્રભાવતીએ દાસીને રાજા પાસે મોકલી. પરંતુ રાજાએ ઊલટી રાણીને, આશ્ચર્યકારક ઘટના બની રહી હતી એ જોવા ત્યાં બોલાવી. નિ:સીમ સ્નેહ તે આનું નામ ! પ્રેમી રાજાએ પ્રિયારાણીને સર્વ વૃત્તાન્ત અથેતિ વર્ણવ્યો. કેમકે એવી (ગુણવતી) સ્ત્રીને એવી ઘટના કહેવી એ યોગ્ય જ છે.
પતિદેવનો કહેલો વૃત્તાન્ત શ્રવણ કરીને, રાણી પ્રભાવતી જે પરમશ્રાવિકા હતી એણે કહ્યું- હે નાથ ! આપે કલા એ બ્રહ્મા પ્રમુખ દેવો
અભયકુમાર મંત્રીશ્વરનું જીવનચરિત્ર (ભાગ-૩)
પ૨
