________________
१३३७
अष्टमः प्रस्तावः
आ कीस चंदवयणे! करेसि रोसंति वाहरंतो सो। चुंबणवंछाए मुहं तदभिमुहं जाव संठवइ ।।५।।
पढमं चिय ताव तडत्ति तोडिओ तिक्खदसणकोडीहिं।
तीए नासावंसो मूलाओ च्चिय समग्गो सो ||६|| तयणंतरं च अइतिक्खनक्खनिवहेण दारियं अंगं। आमूलाओ उम्मूलियावि सवणावि से ताए ।।७।।
अणिवारियपसराए एवं तीए हणिज्जमाणेण ।
तेण भयकंपिरेणं वाहरियं गुरुसरेणेवं ।।८।। रे रे धावह सिस्सा! उग्घाडह मंदिरस्स दाराई। एस पिसाईए अहं निज्जामि जमस्स गेहम्मि ।।९।। आ! कस्मात् चन्द्रवदने! करोषि रोषमिति व्याहरन् सः । चुम्बनवाञ्छया मुखं तदभिमुखं यावत् संस्थापयति ।।५।।
प्रथममेव तावत् तडिति त्रोटितः तीक्ष्णदशनकोटिभिः ।
तया नासावंशः मूलतः एव समग्रः सः ।।६।। तदनन्तरं च अतितीक्ष्णनखनिवहेन दारितमङ्गम् । आमूलतः उन्मूलितेऽपि श्रवणेऽपि तस्य तया ।।७।।
अनिवारितप्रसरया एवं तया हन्यमानेन ।
तेन भयकम्पमानेन व्याहृतं गुरुस्वरेण एवम् ।।८।। रे रे धावत शिष्याः! उद्घाटयत मन्दिरस्य द्वाराणि। एषः पिशाच्या अहं नीयते यमस्य गृहे ।।९।।
તે વખતે હે ચંદ્ર સમાન મુખવાળી! કેમ રોષ કરે છે?” એમ બોલતો તે ચુંબન કરવાની ઇચ્છાથી તેણીની સન્મુખ પોતાના મુખને કેટલામાં સ્થાપન કરે છે તેટલામાં પ્રથમ જ તેણીએ પોતાના તીક્ષ્ણ દાંતના અગ્રભાગવડે તેની આખી નાસિકા મૂળથી જ તડ દઈને તોડી નાંખી. (૫૯)
ત્યારપછી અતિતીક્ષ્ણ નખના સમૂહવડે તેનું શરીર ફાડી નાંખ્યું, અને બે કાન પણ મૂળથી ઉખેડી નાંખ્યા. (૭)
આ પ્રમાણે અનિવારિત પ્રસરવાળી તેણીએ તેને હણ્યો, એટલે તે ભયથી કંપવા લાગ્યો, અને ઊંચે સ્વરે रीने भी प्रभारी बोल्यो :- (८) ' शिष्यो! धरना द्वार 632. मा पिशायी भने यम२४ २ 450य छ: (C)
