________________
७२५
पञ्चमः प्रस्तावः
ठाऊण कइवयदिणे सच्छंदं विविहदिव्वकीलाहिं। अणवट्ठियमणपसरो अमुणिज्जंतो विणिक्खंतो ।।७।।
तयणंतरं च कत्थवि एत्तियकालं परिब्भमिय इमिणा ।
दिव्वविमाणारूढा अहयं एसावि मह भइणी ।।८।। आगिट्ठिसत्तिणा आणीयाओ संपइ पयंडदंडेण । सिरिपव्वयगमणट्ठा गेहाओ नीहरंतीओ ।।९।।
एत्तोऽणंतरमेवं जमेस वागरइ तं करेमोत्ति ।
वुज्झइ खंधेण हडी सच्चं चोरस्स बलियस्स ।।१०।। एयमायन्निऊण गोभद्देण चिंतियं-अहो रक्खसाणंपि भेक्खसा अत्थि, जमेवंविहजोगिणी
स्थित्वा कतिपयदिनानि स्वच्छन्दं विविधदिव्यक्रीडाभिः । अनवस्थितमनोप्रसरः अज्ञायमानः विनिष्क्रान्तः ।।७।।
तदनन्तरं च कुत्राऽपि एतावत्कालं परिभ्रम्य अनेन ।
दिव्यविमानाऽऽरुढा अहम् एषाऽपि मम भगिनी ।।८ ।। आकृष्टिशक्त्या आनीते सम्प्रति प्रचण्डदण्डेन । श्रीपर्वतगमनाय गृहाद् निहरन्त्यौ ।।९।।
इतः अनन्तरम् एवं यदेषः व्याकरोति तत्कुर्वः इति ।
उहृते स्कन्धेन घटी सत्यं चौरस्य बलिनः ।।१०।। एवमाकर्ण्य गोभद्रेण चिन्तितं 'अहो! राक्षसानामपि भेक्षसाः (=स्वरिपवः) सन्ति, यदेवंविध-योगिनीजनः
એમ સ્વચ્છેદે વિવિધ દિવ્ય ક્રીડા કરતાં કેટલાક દિવસ ત્યાં રહી, પોતાના અનવસ્થિત મન:પ્રસારવાળો समा। न त त यादी नीज्यो. (७)
તે પછી આટલો વખત ક્યાં પણ પરિભ્રમણ કરી પ્રચંડ દંડ બતાવનાર એણે, દિવ્ય વિમાન પર આરૂઢ થઇ હું અને એ મારી ભગિની અત્યારે શ્રીપર્વત પ્રત્યે જવાને ઘરથી નીકળતાં અમને આકૃષ્ટિ-વિદ્યા-શક્તિ વડે અહીં या सीधी. (८/८)
હવે તો એ જે કાંઇ કહે છે તે પ્રમાણે અમે કરીએ છીએ. અહો! બલવાન ચોરને ખાંધે ભાર ઉપાડવો પડે छ, में उक्त सत्य छे. (१०)
એમ સાંભળતાં ગોભદ્ર વિચાર કર્યો કે “અહો! રાક્ષસોને માથે પણ ભેખસો છે કે આવી જોગણીઓને આમ
