________________
७२२
श्रीमहावीरचरित्रम् विज्जाओ, अखलियपसरं सयलकामियसिद्धिं समीहमाणेण कच्चाइणीए भगवईए पुरओ कओ अट्ठोत्तरबिल्ललक्खेण होमो, तित्तियमित्तेणवि जाव न परितुट्ठा भगवई ताव आकड्डिऊण खग्गधेणुं समारद्धो नियकंधरं छिंदउं,
नियजीवियनिरवेक्खो, कंठद्धं जा न छिदए एसो। ताव सहसत्ति कत्तोवि आगया देवि रुद्दाणी ।।१।।
'अहह महाकट्ठमिमं कीस तुमं पुत्त! ववसिओ भीमं?' |
इय जंपिरीए तीए कराओ छुरिया लहुं हरिया ।।२।। ताहे इमेण भणियं 'देवि! पसीयसु ममेत्तिएणावि ।
पडिवज्जसु सिरकमलेण पूयणं, होउ सीसेण' ।।३।। च पुरा अनेकप्रकाराः साधयित्वा विद्याः, अस्खलितप्रसरां सकलकामितसिद्धिं समीहमानेन कात्यायिन्याः भगवत्याः पुरतः कृतः अष्टोत्तरबिल्वलक्षणहोमः । तन्मात्रेणाऽपि यावन्न परितुष्टा भगवती तावद् आकृष्य खड्गधेनुं समारब्धः निजकन्धरां छेत्तुम् । निजजीवितनिरपेक्षः कण्ठाऽर्धं यावन्न छिनत्ति एषः । तावत् सहसा कुतः अपि आगता देवी रुद्राणी ।।१।।
'अहह! महाकष्टमिदं कथं त्वं पुत्र! व्यवसितवान् भीमम्?' |
इति जल्पत्या तया करात्क्षुरिका लघु हृता ।।२।। तदा अनेन भणितं देवि! प्रसीद मम एतावता अपि।
प्रतिपद्यस्व शिर:कमलेन पूजनं, भवतु शीर्षण' ।।३।। પ્રકારની વિદ્યાઓ સાધી, અલના વિનાની સકળકામિતસિદ્ધિની ઇચ્છાથી કાત્યાયની દેવીની આગળ એક લાખ ને આઠ બિલ્વ-ફળોથી હોમ કર્યો. તેટલા હોમથી પણ જ્યારે દેવી સંતુષ્ટ ન થઈ ત્યારે તરવાર ખેંચીને તે પોતાની ડોક છેદવા લાગ્યો અને
પોતાના જીવિતની દરકાર ન કરતાં તેણે અર્ધ ડોક સુધી તરવાર ચલાવી. તેટલામાં તરતજ ક્યાંકથી રૂદ્રાણી हेवी भावी आया. (१)
અને કહેવા લાગી કે-“અહા! પુત્ર! આ તો મહાકષ્ટ, તું આવું ભયંકર કામ શા માટે કરે છે?” એમ બોલતાં દેવીએ તેના હાથમાંથી તરવાર તરત લઇ લીધી (૨)
ત્યારે સાધક બોલ્યો કે-“હે દેવી! મારા એટલાથી જ તમે પ્રસન્ન થાઓ અને શિર-કમળની પૂજા સ્વીકારો. भने भरत थी सर्यु (3)