________________
५४०
श्रीमहावीरचरित्रम् आदाय ताइं खीरोयसलिलपडिपुन्नपुन्नकलसा य। अच्चुयसुराहिवइणो विणयप्पणया समप्पेंति ।।३।। तिगं| अह सो अच्चुयदेविंदो दह्रण अभिसेयसमग्गसामग्गिं जायहरिसो सिग्घमासणाओ उद्वित्ता दसहिं सामाणियसहस्सेहिं, तायत्तीसाए तायत्तीसेहिं, चउहिं लोगपालेहिं, तिहिं परिसाहिं, सत्तहिं अणिएहिं, सत्तहिं अणियावईहिं, चत्तालीसाए आयरक्खदेवसहस्सेहिं संपरिवुडो तेहिं विमलतित्थुत्थखीर-नीरपरिपुनेहिं विमलकमलपिहाणेहिं, गोसीसचंदणपमुहपहाणवत्थुगब्मिणेहिं, सव्वोसहीरससणाहेहिं वहुसहस्ससंखेहिं महप्पमाणेहिं कलसेहिं विउविएहिं साभाविएहि य परेणं पमोएणं भगवओ भुवणिक्कबंधवस्स चरमतित्थयरस्स जंममज्जणमहूसवं काउं समुवट्ठिओत्ति। एत्यंतरे चिंतियं सुरिंदेण, जहा
आदाय तानि क्षीरोदसलिलप्रतिपूर्णपूर्णकलशाः च । अच्युताधिपतये विनयप्रणताः समर्पयन्ति ||३|| त्रिकम् । अथ सः अच्युतदेवेन्द्रः दृष्ट्वा अभिषेकसमग्रसामग्री जातहर्षः शीघ्रम् आसनाद् उत्थाय दशभिः सामानिकसहस्रैः, त्रायस्त्रिंशद्भिः त्रयस्त्रिंशद्भिः, चतुर्भिः लोकपालैः, त्रिभिः पर्षद्भिः, सप्तभिः अनीकैः, सप्तभिः अनीकाधिपतिभिः, चत्वारिंशद्भिः आत्मरक्षदेवसहस्रैः सम्परिवृत्तः तैः विमलतीर्थोत्थक्षीरनीरपरिपूर्णैः, विमलकमलपिधानैः, गोशीर्षचन्दनप्रमुखप्रधानवस्तुगर्भितैः सर्वौषधिरससनाथैः बहुसहस्रसङ्ख्यैः महाप्रमाणैः कलशैः विकुर्वितैः स्वाभाविकैः च परेण प्रमोदेन भगवतः भुवनैकबान्धवस्य चरमतीर्थकरस्य जन्ममज्जनमहोत्सवं कर्तुं समुपस्थितः । अत्रान्तरे चिन्तितं सुरेन्द्रेण, यथा -
અને ફળો જે કાંઇ પ્રશસ્ત હતાં તે લઇ, ક્ષીરોદકથી ભરેલા પૂર્ણ કળશો લાવી, પ્રણામપૂર્વક નમ્રભાવે તેમણે अच्युतेंद्रने अपए या. (१/२/3)
એટલે અભિષેકની સમગ્ર સામગ્રી જોઈ અચ્યતેંદ્ર ભારે હર્ષ પામી આસનથકી તરતજ ઉઠી, દશ હજાર સામાનિક દેવો, તેત્રીશ ત્રાયન્ઝિશક, ચાર લોકપાલ, ત્રણ પર્ષદા, સાત સેના, સાત સેનાપતિ તથા ચાલીશ હજાર આરક્ષક દેવો સહિત પૂર્વે વર્ણવેલા વિમલ તીર્થોદક તથા ક્ષીરોદકથી ભરેલા, નિર્મળ કમળોથી ઢાંકેલા, ગોશીષચંદનપ્રમુખ પ્રધાન વસ્તુઓથી મિશ્રિત, સર્વ ઔષધિ-રસયુક્ત, મોટા પ્રમાણવાળા, વિક્ર્વેલા તથા સ્વાભાવિક એવા અનેક સહસ્ત્ર કળશોવડે પરમ પ્રમોદપૂર્વક, ભુવનના એક બાંધવ એવા ચરમ તીર્થનાથ ભગવંતનો સ્નાત્ર-જન્મ-મહોત્સવ કરવાને ઉપસ્થિત થયો. એવામાં ઇંદ્રને વિચાર આવ્યો કે