________________
चतुर्थः प्रस्तावः
जाया पुरे पसिद्धी सिद्धंतविसारओ जहा सूरी । इह आगउत्ति ताहे वंदणवडियाए नयरिजणो ||५||
अंतेउरेण सहिओ हरि - करि-रह- जोहवूहपरिकिण्णो । नरसिंहभूमिनाहोवि आगओ सूरिपासंमि ||६|| जुम्मं ।
सायरमह विणमंतुत्तिमंगमणिमउडलीढपयपीढं । पणमिय मुणिजणसहियं गुरुमुवविट्ठो धरणिवट्ठे ||७||
संसारासारयागब्भा, तओ सद्धम्मदेसणा । गुरुणा काउमाढत्ता, मोहविद्वंसकारिणी ।।८।।
जाता पुरे प्रसिद्धिः सिद्धान्तविशारदः यथा सूरिः । इह आगतः इति तदा वन्दनवृत्तितया नगरीजनः || ५ ||
अन्तःपुरेण सहितः हरि - करि-रथ-योधव्यूहपरिकीर्णः । नरसिंहभूमिनाथः अपि आगतः सूरिपार्श्वे ।।६।। युग्मम् ।
सादरमथ विनमदुत्तमाङ्गमणि-मुकुटलीढपादपीठम् । प्रणम्य मुनिजनसहितं गुरुमुपविष्टः धरणिपृष्ठे ||७||
संसाराऽसारतागर्भा ततः सद्धर्मदेशना । गुरुणा कर्तुमारब्धा मोहविध्वंसकारिणी ।। ८ ।।
४८१
એટલે નગરીમાં પ્રસિદ્ધિ થઇ કે-‘સિદ્ધાંતના સંપૂર્ણ જાણનાર આચાર્ય અહીં પધાર્યા છે.' જેથી નગરના લોકો अने नरसिंह राम पए। ग, अश्व, रथ, योधा तेभष्ठ अंतःपुर सहित आयार्य पासे आव्यो. ( 4, 9)
ત્યાં મુનિઓ સહિત (પોતાના) નમતા મસ્તકના મણિમય મુગુટથી સ્પર્શેલી પાદપીઠ છે જેની તેવા આચાર્યને ભારે વિનયથી પંચાંગ નમસ્કાર કરી તે પૃથ્વીપીઠ પર બેઠો (૭)
એટલે ગુરુ મહારાજે સંસારની અસારતા બતાવનારી મોહનો ધ્વંસ કરનારી ધર્મદેશનાનો પ્રારંભ डयो- (८)
