________________
२६९
तृतीयः प्रस्तावः
तथा-जाव य उग्गीरियविविहपहरणा नावडंति सत्तुभडा। ताव तिविदुकुमारेण तक्खणं विगयमुच्छेणं ।।१४।।
भो घोडयगीव! गओऽसि नासमहुणत्ति संलवंतेणं ।
तं चिय तस्साभिमुहं मुक्कं चक्कं झलहलंतं ।।१५।। जुम्मम् । तो तं तालफलंपिव तडत्ति छेत्तूण तिक्खधाराए।
आसग्गीवस्स सिरं करे ठियं पुण तिविठुस्स ।।१६।। अह निहयंमि आसग्गीवे हरिसवसविसप्पमाणसमुच्चरोमंचेहिं, सहसच्चिय जयजयरवं करतेहिं सुरासुरेहिं सरसपारियायतरुमंजरीनियरसंवलिया, सोरभभर-गंधलुद्धमिलंतभसलजालमुहला, अणवरयविणितामंदमयरंदबिंदुसंदोहविच्छुरियसयलदिसा कमल-कुवलय
तथा - यावच्च उद्गिरितविविधप्रहरणाः नाऽऽपतन्ति सुभटाः। तावत् त्रिपृष्ठकुमारेण तत्क्षणं विगतमूर्छन ।।१४।।
भोः घोटकग्रीव! गतः असि नाशमधुना इति संलपन् ।
तद् एव तस्याभिमुखं मुक्तं चक्रं जाज्वलत् ।।१५।। युग्मम् । ततः तं तालफलमिव तड् इति छित्त्वा तीक्ष्णधारेण । अश्वग्रीवस्य शिरः करे स्थितं पुनः त्रिपृष्ठस्य ।।१६ । । अथ निहते अश्वग्रीवे हर्षवशविसर्पत्समुच्चरोमाञ्चैः, सहसा एव जयजयरवं कुर्वद्भिः सुरासुरैः सरसपारिजाततरुमञ्जरीनिकरसंवलिता, सौरभभरगन्धलुब्धमिलद्भसलजालमुखरा, अनवरतविनिर्गच्छद्अमन्दमकरन्दबिन्दुसन्दोहविच्छुरितसकलदिक् कमल-कुवलय-मालतीप्रमुखा मुक्ता पञ्चवर्णकुसुमवृष्टिः,
તેમજ વિવિધ આયુધો ઉગામતા શત્રુના સુભટો જેટલામાં આગળ ધસ્યા નહિ, તેટલામાં તો તરતજ મૂર્ણારહિત થયેલ અને “અરે! ઘોટકગ્રીવ! હવે હમણાં જ તું મર્યો સમજજે' એમ કહેતા ત્રિપૃષ્ઠ કુમારે ચળકતું ચક્ર तेनी सामे छोऽयु, (१४/१५)
એટલે તીક્ષ્ણ ધારથી તાડના ફળની જેમ અશ્વગ્રીવનું તરત મસ્તક છેદીને તે પાછું ત્રિપૃષ્ઠના હાથમાં આવ્યું. (१७)
એ પ્રમાણે અશ્વગ્રીવ હણાતાં હર્ષ પામી, રોમાંચથી પ્રફુલ્લિત થયેલા અને તત્કાળ જય-જયારવ કરતા દેવઅસુરોએ, પારિજાતની મંજરીથી ગુંથેલ, ભારે સુગંધને લીધે લુબ્ધ થઇ એકઠા થતા ભ્રમરોના શબ્દો યુક્ત, નિરંતર નીકળતા અમંદ મકરંદના બિંદુ સમૂહથી સમસ્ત દિશાઓને સુગંધમય બનાવનાર એવા કમળ, કુવલય, માલતીપ્રમુખ