________________
ૐની સાથે અમારી પાસે ધર્મશાળામાં આવ્યા અને ટીલા, જૈન મદિરા તથા ઉક્ત મૂર્તિઓના નિરીક્ષણ માટે અમને પણ સાથે લઈ ગયા. જુદી જુદી સ્થાનના ફ્રાટા લીધા અને શિલાલેખા પણ લેવાયા. નવી નીકળેલી દિગમ્બર મૂર્તિના લેખ પડિમાત્રામાં હતા. એના મુશ્કેલ વાંચનમાં અમે ઉત્સાહપૂર્વક મદદ કરી અને એમનું કામ ધાર્યા કરતાં અલ્પ સમયમાં પૂર્ણ થયું.
આ પછી તેઓએ દિગ ંબર મંદિરના પૂજારીને ખેલાવીને પૂછ્યું, કે તમારા મ ંદિર પાસેથી ગળામાં હારવાળું ને કેશવાળું એક મસ્તક જે શ્વેતાંબર મૂર્તિના અવશેષ તરીકે માનવામાં આવ્યું હતું, તે કયાં છે?
પૂજારી હૈાશિયાર હતા. પહેલાં તા એણે સીધેા જવામ ન આપ્યા, પણ પછી જરા અમલદારી તારથી પ્રશ્ન પૂછતાં એણે કહ્યું:
“ સાહેબ, એ માથુ' અહીંથી છ (ભુડગંગા)માં નાંખી દીધું છે, જે હવે
માઈલ દૂર વૃદ્ધ ગંગા મળી શકે તેમ નથી.”
શ્રી. સહાની સાહેબના ક્રોધને સીમા નહેાતી; પણ અમે તેમને શાંત પાડયા. ત્યાર પછી બપારે બીજા ટીલાએ જોયા. તેમણે સાંજે દિલ્હી જતાં અમને કહ્યું કે, આપ જો દિલ્લી આવે! તેા મને જણાવો, હું તમારા પ્રાકૃત અને પડિમાત્રાના જ્ઞાનના થાડાએક લાભ લેવા ઇચ્છું છું. અમે કહ્યું : જરૂર, અમે દિલ્હી આવતાં તમને જણાવીશું. આ રીતે તેઓ સાથે અમારા ગાઢ પરિચય થયેા. પછી તે સાલતુ અમારું ચામાસું દિલ્હીમાં કિનારી બજારના ઉપાશ્રયમાં થયું.
2
