________________
राया वि तक्खणे च्चिय वामक्खिप्फंदणेण सासंको । गहिओ जरेण बाढं जाओ दाहो सरीरंमि ॥२१॥ नाऊण वइयरमिणं कंचणमाला तओ विसण्णमणा । तं बालपुत्तमइरा निसंमि [निसाए] छंडावए पढमं ॥२२॥ तो छंडियंमि तंमि हु राया जाओ खणेण पडुदेहो । आगमिऊणं भासइ पिच्छामि मुहं सपुत्तस्स ॥२३॥ तो भणियं देवीए सामिय ! एसो मुय च्चिय पजाओ । तो परिचत्तो बाहिं ता किं ते तेण दिद्वेण ? ॥२४॥ इय उत्तरेण कंचणमालाए सो निवत्तिओ राया । चत्तंमि तंमि बाले न कुणइ नेहं खणं पि सा ॥२५।। बालो सो वि निसाए दिट्ठो गहिओ य हलियभज्जाए । सययं जाय व्व तओ मंगल नामो कओ तीए ॥२६।। जाओ बलद्द[बईल]चारणजोग्गो तत्तो स चारए ढोरे । तो हालिणीइ भत्ता मओ अकम्हा विणा रोगं ॥२७॥ तो तीए भणिओ सो वच्छ ! तुमं जोईओ मए दुक्खा । ता इण्हि मं पालसु विणा तुमं मे परो नत्थि ॥२८॥ तो सो करेइ खेत्तं खेडइ सययं हलं तओ रत्तिं । चारइ गोणे भुंजइ कुक्कुसरब्बं सया दुहिओ ॥२९।। जाओ कणो वि खेत्ते अपुण्णभावाउ तस्स न वि कत्थ । ववसायं अन्नं पि हु जं आरंभइ न सो फलइ ॥३०॥
३३०
चन्द्रप्रभचरित्रे द्वितीयः परिच्छेदः ।