________________
धणसारगेहिणीए जाओ पुत्तो तओ अ जक्खस्स । पुरओ खित्तो दीवाउ तेलबिंदू सिरे पडिओ ।।९।। जायं तिलयं सीसे नीओ गेहम्मि ताव धणसारो । चिंतेइ केरिसमिणं संजायं मज्झ पुत्तस्स ? ॥१०॥ जाओ पुण्णाओ सुओ संजाओ सो वि विगयपुण्णो हा ! । ता जीवंतेणिमिणा अम्हाण पराहवो लोए ॥११॥ जम्हा अपुण्णवंतो देसाऽऽचारेण ठाइ न गेहमि । खिप्पइ अपुण्णगामे रायाऽऽदेसो जओ इत्थ ।।१२।। खिविओ तत्थ वि पालिज्जतो स पिऊहिं वड्डिओ कमसो । दुक्खेण जियइ निच्चं अपुण्णवयणिज्जए पडिओ ॥१३॥ ता तह करेमि संपइ जह एसो पावए न इह दुक्खं । ईय पावेणं पिउणा खित्तो सो बालओ कूवे ॥१४॥ तो वंतरीइ कूवे निवसंतीए स बालओ कलिओ । नाऊण जक्खललियं पडिवण्णं अप्पणा एवं ।।१५।। जं एसो जक्खेणं कओ अपूण्णो त्ति तो मए नणं । जह पावइ रज्जमयं तह कायव्वं तओ अवहिं ॥१६।। सा वंतरी पउंजइ पिक्खइ रयणपुरंमि विजयस्स । रणो कंचणमालं पसविति तक्खणा चेव ।।१७।। ता सा निमेसमज्झे मिल्लइ नेऊण तत्थ तं बालं । जत्थत्थि पसवमाणा रायवहू पुत्तियं एगं ।।१८। दिट्ठो सुआइणीयाए सो बालो सा य पुत्तिया जाया मोहाउ भणइ एसाओ जायं जुयलयं पिच्छ ।।१९।। एगो पुत्तो एगा य पुत्तिया पुहविणाह ! तुह जाया । इय वयणा दासीओ मग्गंति वद्धावणि रण्णो ॥२०॥
अपुण्ये मङ्गलकथा ।
३२९