________________
कित्तिवम्मो वि चिंतेई, नहि मे अत्थि संतई । वुड्डत्तणं च मे पत्तं, ता रज्जं देमि अप्पणं ।।१२९।। जामाउयस्स एयस्स, सयं जामि तवोवणं । रायाणं किल वुड्डाणं, एस मग्गो पसंसिओ ॥१३०॥ सूरो पयावसंजुत्तो, अत्थि एसो खमो वि य । पाणप्पियाए पुत्तीए, संमओ वि जओ इमो ॥१३१।। तओ य कित्तिवम्मेण, सयं चेव पमोयओ । समक्खं सव्वलोयाणं, रज्जं तस्स समप्पियं ॥१३२।। सिक्खं दाऊण मंतीणं, एस मयणसुंदरो । अओ वरं पहू तुम्ह, सेवियव्वो सया वि हु ॥१३३॥ एवं भणित्तु ठाणाओ, तओ चेव गओ वणं । मयणसुंदरो रज्जे, मंतीहि अहिसिंचिओ ॥१३४।। रज्जं करेइ आणाइ, अन्ने वि नामिया निवा । नीईए पालए लोयं, सोहग्गसुंदरीपई ॥१३५।। जाणिऊण निए चित्ते, पुण्णप्पभावमेरिसं । पुण्णं पवट्टिउं तत्तो, पइत्तो जायपच्चओ ॥१३६।। तं रज्जं मंतिमुक्खाणमप्पिऊण सयं पुण । सोहग्गसुंदरीजुत्तो, रायवग्गेण संजुओ ॥१३७।। सणाहो साहणेणेसो, दिव्वारम्माउ पट्टणा । चलिओ सिग्घभावेण, मणोरमपुरिं पइ ॥१३८॥ जुग्गं ।। गच्छंतेण तओ तेण, कया वि उप्पियाणए । विहिए भिक्खुवेलाए, रन्नाओ को वि तो मुणी ॥१३९।। जोवणे वट्टमाणो वि, जिइंदियकसायओ । निरीहो निम्ममत्तो य, मासखवणपारणे ॥१४०॥
-
-
A
पुण्ये मदनसुन्दरकथा ।
३२३