________________
गओ रायस्स पासम्मि, विण्णवेइ कयंजली । निग्गहेहि ममं नाह !, पच्छा वि भविही जओ ॥९३।। राया भणेइ को इत्थ, अवराहो कओ तए ? । अवराहं विणा जेण, न को वि निग्गहिज्जए ॥९४॥ कित्तिमेण स कंपेण, धुज्जंतो भासए यतो । सामि ! ते पुत्तिया सुत्ता, मम गेहंमि चिट्ठए ॥९५।। एगो य पुरिसो अत्थि, तीए पासे पसुत्तओ । खित्ताओ आगएणेव, मया दिट्ठा निए गिहे ॥९६।। अन्नो वि सामिपायाणं, निच्छएण कहिस्सइ । तो मया कहियं पुव्वं, अओ सामी वियारउ ॥९७।। सुणिऊण त्ति राया वि, कोहेण जलिओ खणा । आणवेइ तओ भिच्चे, जाह मारेह ते दुवे ॥९८॥ तो ते तेण पुरिसेण, सह तत्थ गया दुयं । वेढियं तं गिहं तेहिं, तओ भूवेण जग्गियं ॥१९॥ किमेयमिय उठ्ठित्ता, राया मयणसुंदरो । पासए दारछिद्देहिं, बहिट्ठिए भडे घणे ॥१००॥ उइओ य सहस्संसू, सव्वं दिट्ठीइ दिस्सए । तओ य रायपुत्तीए, दिट्ठो मीणज्झय व्व सो ॥१०१॥ मणेण पढमं नाओ, जह एस न सो हवे । दिट्ठीए अहुणा नाओ, ता को एस भवे धुवं ? ॥१०२॥ एयाए रूवलच्छीए, सामन्नो को वि एस न । सुलक्खणेहिं एएहिं, राया वा अहवा सुरो ॥१०३॥ दिट्ठा दिट्ठीए सा रण्णा, संपुण्णरूवसंपया । मणे जाओ य संतोसो, जं मे जाया इमा पिया ॥१०४।।
३२०
चन्द्रप्रभचरित्रे द्वितीयः परिच्छेदः ।