________________
अह विण्णवेइ मंती न तहा दुक्खी विणासिओ सामि !। जह भज्जाजुयदमिओ अहं व सो दुक्खिओ निच्चं ॥३४॥ नरयदुहा अवि अहियं दुक्खं मण्णेमि दुण्ह भज्जाण । ईय जुत्तउ त्ति पुव्वं राया संबोहिओ तेण ॥३५॥ अह सो चिंतइ चोरो एअं कटरि मुणिदाणमाहप्पं । मारिज्जंताणं ताणेक्को छुट्टोम्हि जं पुव्वं ॥३६।। पच्छा निवेण माराविओ वि अइकोवपज्जलंतेण । जं मुंचि अमच्चेणं हत्था परिणाविओ अहयं ॥३७॥ [जुयलं] किञ्च- अहं जइ चोरिं रायण्णं भंजिऊण य करिस्सं । ता मं मंती कविओ मारिस्सइ नत्थि संदेहो ॥३८॥ तम्हा गच्छं मायापियरसगासंमि भत्तिसंजुत्तो । इअ चिंतिय भज्जाहिं ताहि समं सो गओ सगिहं ॥३९॥ तेण य कहियं सव्वं वृत्तंतं निययमाइपियराण। ताहिं पि य तं मंतिं पुच्छिय सो आणिओ गेहं ॥४०॥ अह संसारसुहाई भुंजंतो सह णेहलाहिं भज्जाहिं । बहुपुत्तपपुत्तेहिं वडु व्व सो पसरिओ झत्ति ॥४१॥ दाणपहावं तं तं सुमरंतो स हिअयट्ठियं निच्चं । आसूरोदयअत्था वियरइ दाणं सुपत्ताणं ॥४२॥ अह अन्नया कयाई आयरिया के वि आगया तत्थ । ताण सगासे तेणं भज्जाहिं समं वयं गहियं ॥४३।। दुस्सहतवं चरंतो आलोयंतो अ पुव्वपावाइं । परमेट्ठी सुमरंतो मरिय गओ देवलोगंमि ॥४४|| इय वणियसुयस्स भावणदाणं सुहकारयं सुणेऊण । दिज्जा दाणं इहपरलोअहियं भावओ मइमं ॥४५।।
इति भावनादाने वणिक्सुतकथा ।
३६८
चन्द्रप्रभचरित्रे द्वितीयः परिच्छेदः ।
