________________
भावनादाने वणिक्सुतकथा ।
नयरी अत्थि अवज्झा, वंझा भयअसुहकोहदोहेहिं । अत्थीण व पच्चत्थीण वि, दाया तत्थत्थि भीमनिवो ॥१॥ रण्णो तस्स य मंती भत्तो सत्तो त्थि लक्खणो नाम । पंचसयअमच्चाणं मुक्खो जक्खाण धणदो व्व ॥२॥ तस्स य दो घरिणीओ रत्तिपीईउ व्व कामएवस्स । अइमाणिणीओ अइकोहिणीओ अइकलहवंतीओ ॥३॥ तो सइवेण घरस्स य एगा अहभूमिसामिणी विहिआ । अवरा उण उवरिंमि सुआणणव कित्तिकित्तीओ ॥४॥ अह मंतिस्स कयाई रायउले ठियवयस्स रत्तिम्मि । जाए कालविलंबे ईय चिंतइ उवरिमा घरिणी ॥५॥ निच्चं मम वारम्मि कत्थ वि अन्नत्थ एस विलसेइ । हिट्ठियरंडाए उण छूज्झइ तेडिओ झत्ति ।।६।। ताहं अप्पदुवारं उग्घाडिस्सामि नाऽऽगयस्साऽवि । इय कोहेण धमंती पिहिअदुवारं पसुत्ता सा ||७|| अह आगओ अमच्चो निसीहसमयंमि खिण्णसव्वंगो । गमिय उवरिमि सणियं बारंबारं ति सो भणइ ।।८।।
भावनादाने वणिक्सुतकथा ।
३६५