________________
( ३४२) प्णनिःश्वासिनां दीप्ता रत्नशिखेव कृष्णफणिनां विद्या जनोद्वेजिनी ॥ ५९॥
भावार्थ-जेओ विद्वानोनी सभाओमां विवाद करवा तत्पर थई जाय छे, जेओ परना यशरूप शूळथी शल्ययुक्त बनी व्याकुळ थाय छे, वळी पोताना गुणोना स्तवनथी जेओ गुणीजनोना गुणोने यत्नपूर्वक आच्छादित करे छे, रोष अने कषायथी जेमना हृदय अने दृष्टि व्याप्त छे तथा कोपथी जेमना श्वासोच्छ्रास पण गरम थई गया छे एवा जनोने प्राप्त थयल विद्या ते काळा सोनी देदीप्यमान मणिनी जेम लोकोने भयंकर थई पडे छे. ५९ यद्यपि बहु नाधीषे तथापि पठ पुत्र व्याकरणम् । स्वजनः श्वजनो माभू-त्सकलं शकलं सकृच्छकृत
भावार्थ-हे व्हाला वत्स ! जो तारे वधारे न भप, होय, तथापि तुं व्याकरणनो अभ्यास तो जरूर करजे. कारण के ते विना स्वजन-ते श्वजन (श्वान), सकल-ते शकल (एक विभाग) अने सकृत् ( एकवार )-ते शकृत् (विष्टा) थई जशे. (बोलाई जशे.)६०